---Άγιε του Θεού Ανδρέα, της Πάτρας το καύχημα, βάλε το χέρι σου γιατί χανόμαστε…( επαναδημοσίευση )

 

Αυτές τις δραματικές αλλά και πονηρές μέρες πού σαν πολίτες αυτής της χώρας διερχόμαστε, και πού δεν ξέρουμε αύριο το τι νεώτερο θα μας ξημερώσει, καλό είναι πλέον των άλλων, νά έχουμε το μυαλό μας πρώτα λίγο-πολύ κοντά στον Θεό, αλλά και στους Αγίους της Εκκλησίας μας, και δεν θα χάσουμε !

  Άγιον Όρος – Η άρρητη ευωδία του ιερού λειψάνου του Αγίου Ανδρέα στό "Σαράϊ " τεκμήριον γνησιότητος ! (Link)

Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…

Ο λόγος ενός μεγάλου κοσμικού και όχι βαθειά θρησκευόμενου επιστήμονα, ότι «ποτέ μου δεν γνώρισα στην ζωή μου άνθρωπο πού να ζημιώθηκε και να έχασε επειδή ακολούθησε συνειδητά τον δρόμο του Θεού και της Θρησκείας…» ίσως σήμερα στην εποχή μας να κουδουνίζει κάπως χλευαστικά και παράταιρα στ΄ αυτιά μας, αλλά πού όμως δεν παύει, γι΄ αυτούς πού ξέρουν σε βάθος τα πράγματα, να εμπεριέχει καί μία μεγάλη αλήθεια…

Εμείς εδώ σαν Πατρινοί, έχουμε το επιπλέον και ξεχωριστό προνόμιο να έχει θανατωθεί στην Πόλη μας ένας από τους 12 μαθητές του Θεανθρώπου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και Σωτήρος του Κόσμου, πράγμα πού σε καμμία άλλη πόλη της Ελλάδας δεν συμβαίνει !

Ο Νέος Ναός τού Αγίου Ανδρέα σε ψηφιακή απεικόνιση...
 

Αλλά δυστυχώς όμως και παρ΄ όλα αυτά, παρ΄ όλη την υπάρχουσα εξωτερική ευσέβειά μας στο πρόσωπο του Αγίου Ανδρέα, παρ΄όλη την τιμητική προσκύνησή του, τις λαμπρές γιορτές, τις ευσεβείς γενικευμένες παραινέσεις του Μητροπολίτου μας μετά βραβείων, επαίνων, πτυχίων, μεταλλίων καί άλλων τινών καί παρομοίων « Αγαπητοί ευσεβέστατοι και Φιλόθεοι ( ; ) Πατρινοί », παρ΄όλες τις λιτανείες συνοδεία πολλών λαμπροφορεμένων Δεσποτάδων και τά φωταγωγημένα εορταστικά πανηγύρια μας, αρκετές φορές συλλαμβανόμαστε ένοχοι, παράταιροι, και προδότες θα λέγαμε αυτής της μεγάλης τιμής προς έναν μάρτυρα Απόστολο της πάλαι ποτέ ευγενούς Πολιτείας μας…

+++++++++++++++++++
Μόνο τα επερχόμενα σε λίγο Καρναβάλια να αναφέρουμε, την «άκρα του τάφου» Εκκλησιαστική αντίδραση ( πού ισοδυναμεί με αποδοχή του κακού ( ; ) να δούμε ),  και τα όσα «μέσω τούτων, και διά τούτων…» οικτρά επακόλουθα συμβαίνουν, αρκούν για να τινάξουν στον αέρα την « Πατρινή πνευματικότητα, την ευσέβεια και την φιλοθεϊα μας…» και άς μη γελιόμαστε τώρα δά, παίρνοντας κατά γράμμα κάποιες διαπιστώσεις παλαιών πνευματικών ανθρώπων,  αλλά και  Μητροπολιτικών παραινέσεων ότι «η Πάτρα είναι μία πολύ πνευματική πολιτεία».

«Κούνια πού μας κούναγε…» και ωραία θα ήταν «να είμαστε» όπως λένε, αλλά δυστυχώς άν καί φαινόμαστε, στην πράξη « δεν είμαστε » !

Ο Άγιος Ανδρέας πού σε λίγο θα εορτάσουμε θέλει λοιπόν κάτι περισσότερο από εμάς, θέλει την επιστροφή μας στον Χριστό και την μετάνοιά μας, γιατί αν δεν γίνει αυτό και κατά ακολουθία διαδοχής «κρίσεων» πού περάσαμε, θα έλθει με μαθηματική ακρίβεια όπως πάμε «κάτι άλλο…»

Κι΄ έτσι, μετά την οικονομική Κρίση πού τώρα περνάμε πολύ φοβόμαστε ότι θα έλθει και η τελευταία, η «αιματηρή Κρίση» πού θα μας είναι, η πλέον τραγική και η πλέον επώδυνη…

Έτσι λοιπόν… 

 

Το Τρίτο Μνημόνιο, οι δυσβάστακες στερήσεις του Ελληνικού λαού, και οι προφητείες του Πατροκοσμά!

Ένας  αδελφός (ο “Ενορίτης”) μας εμπιστεύθηκε τις σκέψεις του για τις καλπάζουσες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Θέλησε να μείνει ανώνυμος. Σημασία δεν έχει το όνομα του γράφοντος, αλλά το περιερχόμενο των σκέψεών του. Εμείς θεωρήσαμε ότι αξίζει να σας τις παραθέσουμε. Τα σχόλια δικά σας.

ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ…

Πολλοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν πλέον  ότι  η οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας, μέσω  μέτρων και μνημονίων που κατά κοινή παραδοχή «δεν βάζουν πουθενά», στόχο έχει την ίδια την Ελλάδα και τον πλούτο της. Απονευρώνεται η κοινωνία και ο λαός της για να μην έχει την δύναμη να αντιδράσει στην καταλήστευση του εθνικού πλούτου.

Κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα γίνει και αυτό... 

Οι δανειστές της Ελλάδος,  με μέσο το νομικό και οικονομικό υπόβαθρο των μνημονίων, θα ζητήσουν να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους από τον εθνικό μας πλούτο.  Θα έρθουν τότε για να «ληστέψουν» τα πετρέλαια του Αιγαίου, το φυσικό αέριο της Γαύδου, τον ερυθρό υδράργυρο που κοιτάσματά του βρίσκονται στην περιοχή των Ιμίων, τα κοιτάσματα Ουρανίου, διαμαντιών, χρυσού και πολυτίμων λίθων που υπάρχουν στην Θράκη και Μακεδονία, και γενικά τον φυσικό μας πλούτο που ανέρχεται σε ένα περίπου πεντάκις εκατομμύρια Ευρώ!

Ποσό που ισοδυναμεί με 3.000.000 φορές το όλο εξωτερικό μας χρέος που υποτίθεται ότι το δημιουργήσαμε σε 40 χρόνια. Με άλλα λόγια το ποσόν αυτό θα έφθανε να ζούμε όπως ζούσαμε για… 120 εκατομμύρια χρόνια!!! Ποσό που ολόκληρος ο πλανήτης δεν καταναλώνει ούτε σε 1000 χρόνια!

Να λοιπόν μία καλή αιτία οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής του Ελληνικού λαού.

Να γιατί ο διεθνής Σιωνισμός, δια μέσω των Αμερικανών και των μυστικών υπηρεσιών τους, μεθοδεύουν έτσι τα πράγματα και εξαγοράζουν τις συνειδήσεις των σημερινών πολιτικών μας.

Να γιατί επήλθε σήμερα αυτή η «παγκοσμιοποίηση» και Ισλαμοποίηση της Ελλάδος με τους λαθρομετανάστες. Διότι χωρίς εθνική συνείδηση, εύκολα καταλαμβάνεται μία χώρα. Με την τεχνητή φτώχεια, εύκολα θα υποκύψουμε στον εκβιασμό για να τους τα παραχωρήσουμε προκειμένου να «ξεχρεώσουμε» για ένα κομμάτι ψωμί.

Και όμως, αυτή η «λιτότητα», η τεχνητή φτώχεια και η σημερινή φοροληστρική επιδρομή προφητεύονται εδώ και 230 χρόνια από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό:

«Θα σας ρίξουν παρά πολύ (=χρήμα, τα «πακέτα στήριξης»). Θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα προλάβουν…».

Γιατί όμως δεν θα προλάβουν, Άγιε του Θεού ;

Αυτό δεν μας το είπε, αλλά σήμερα εμείς με τις γεωπολιτικές εξελίξεις το υποθέτουμε…

Σήμερα με τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας προσπαθούν να πάρουν πίσω και με τόκο ό,τι μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ.

ΔΕΝ θα προλάβουν όμως να τα πάρουν, λέγει ο Άγιος!

Γιατί;

«Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δ υ σ β ά σ τ α κ τ ο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν (να τον εισπράξουν)».

Γιατί;

Οι  φόροι ανακοινώνονται και επιβάλλονται με ρυθμό καταιγιστικό  ήδη από τις αρχές του 2010 και κορυφώνονται με το Τρίτο Μνημόνιο που ψήφισε χθες η Βουλή με ισχνή πλειοψηφία.

Ο Πατρο-Κοσμάς το προφήτεψε και αυτό με ακρίβεια:

«Θα βάλουν φόρο στις κότες και τα παράθυρα ».

«Κότες» = ασήμαντες οικονομικές δραστηριότητες και έσοδα. Μία κότα δηλαδή που κάνει ένα αβγό θεωρείται σήμερα «παραγωγή» και έσοδα!

«Παράθυρα» = ο φόρος ακίνητης περιουσίας όπου τα σπίτια φορολογούνται ανάλογα με τον αριθμό των παραθύρων που φέρουν και που βλέπουν σε μεγάλο δρόμο!

«Παράθυρα» θεωρούνται και κάποια μικρομάγαζα, «τρύπες» όπως λέμε. Επομένως «κότες και παράθυρα» = Υπερφορολόγηση.

Όλοι πλέον συμφωνούν ότι τα όρια και οι αντοχές του Ελληνικού Λαού εξαντλήθηκαν με τα νέα αυτά μέτρα. Επομένως αυτός είναι ο  «μεγάλος και δυσβάστακτος φόρος», για τον οποίο μίλησε ο Πατρο-Κοσμάς ότι «δεν θα προφτάσουν»  να τον «μαζέψουν», δηλαδή να τον εισπράξουν από τον Ελληνικό λαό. Με άλλα λόγια δεν «δεν θα προφτάσουν»  να υλοποιήσουν το Τρίτο Μνημόνιο.

Ομοίως και κατ’ αποτέλεσμα δεν θα προλάβουν να πάρουν πίσω οι δανειστές μας  και τον  «παρά τον πολύ», δηλαδή το χρήμα, τα «πακέτα στήριξης που έδωσαν στην Ελλάδα.

Το  ερώτημα όμως προβάλλει αμείλικτο:

Γιατί «δεν θα προφτάσουν»  ; Τι θα μεσολαβήσει;

Ο χρόνος βέβαια θα δώσει στην απάντηση την ώρα του, αλλά  ποία απάντηση αρχίζει άραγε να προβάλλει ως πιθανότερη;

Μήπως είναι κοντά ένας πόλεμος ; Μία φυσική καταστροφή; Ή κάτι άλλο;

Αλλά θα επανέλθουμε.

Ο Ενορίτης

https://patrablog.blogspot.com/ 

 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πού το πάνε; Στρατός και νεογένητα παιδιά σε ψηφιακό εκβιασμό. Τρέμουν αυτήν την ερώτηση: Γιατί γίνονται όλοι ένας αριθμός, χάνοντας όνομα βαπτιστικό και επώνυμο ;

Videos 1

«Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΜΕ ΠΑΓΙΔΕΣ – Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ ΠΑΝΙΚΟ…»

 

Videos 2

https://youtu.be/RMatqcfq0Bk?si=jM_tb0XiDwLTTIeb

 

Ο Προσωπικός Αριθμός (ΠΑ) και η Ψηφιακή Ταυτότητα: Τι πρέπει να γνωρίζετε...

⚖️ Ο Νομικός Σωτήρης Γκεκόπουλος αναλύει:

• 🔹 Το θολό πλαίσιο γύρω από τον Προσωπικό Αριθμό (ΠΑ)
• 🔹 Τις ασάφειες της κυβέρνησης
• 🔹 Τις ευρωπαϊκές οδηγίες
• 🔹 Τις παγίδες στην πλατφόρμα op.gov.gr
• 🔹 Τα όρια νομιμότητας στη διασύνδεση ψηφιακής ταυτότητας – ΠΑ

💡 Εξηγεί τι πρέπει και τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουν οι πολίτες,

• Τι ισχύει για τις μπλε ταυτότητες μέχρι το 2026
• Το μεγάλο ζήτημα με τις αιτήσεις διαβατηρίων
• Τον κίνδυνο μετατροπής της ψηφιακής ταυτότητας σε «κάρτα πολίτη»

📣 Καταγγέλλεται ο ψηφιακός εκβιασμός των παιδιών!

Οι μαθητές δεν πρέπει να ταυτοποιούνται μόνο με ψηφιακή ταυτότητα και Προσωπικό Αριθμό, ενώ υπάρχουν νόμιμα εναλλακτικά έγγραφα που αρνούνται να δεχτούν οι αρχές.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ! Καθ΄ ένας άς βγάλει τα συμπεράσματά του. Μιά από τις δύο πλευρές είναι πλανεμένη…Ποιά είναι, ποιά ;

                 

VIDEOs

Ο  καθ΄ ένας άς βγάλει τα συμπεράσματά του. Μιά από τις δύο πλευρές είναι πλανεμένη…

 

  

Ανάλυση, γιατί είναι άκρως επικίνδυνος, ειδικά αυτός ο Προσωπικός  Αριθμός  της  ψηφιακής  επιτήρησης…

 

Βαρεία η ευθύνη της Νέας Ιεράς Συνόδου 2025 – 2026 εάν δεν διαχωρίσει την θέση της σχετικά με τον Προσωπικό Αριθμό !

 

Παρακάτω κατάλογος τής  Νέας  Διαρκούς Ιεράς Συνόδου  έτους 2025  -- 2026 η οποία, ως εκ των πραγμάτων φαίνεται, ότι και πάλι θα συνοδοιπορήση  με το Κράτος ( όπως έκανε και με τα θανατηφόρα εμβόλια πού γέμισαν και γεμίζουν με ξαφνικούς θανάτους ολόκληρη την κοινωνία μέχρι σήμερα…) και ότι δεν θα αντισταθεί στην εκβιαστική τακτική της Πολιτείας να πάρουνε όλοι οι Έλληνες τον λεγόμενο Προσωπικό Αριθμό !

Αντιθέτως μάλιστα, και χωρίς να είναι οί ίδιοι τίποτα επίσημοι και διεθνούς φήμης αναγνωρισμένοι γιατροί, θα το «παίξουνε» και τώρα ως «ειδήμονες επί παντός επιστητού» φθάνοντας να λένε εκείνο το αμίμητο «από εδώ το εμβόλιο, και από εκεί ο τάφος…» απειλώντας εμμέσως  τότε, όλους όσους δεν έκαναν εμβόλιο… 

Μήπως έγιναν κι΄αυτοί οι Αρχιερείς σάν τούς «διεθνούς κύρους γιατροί » και δεν το ξέρουμε ;

Πολύ φοβόμαστε, καί μακάρι να πέφτουμε έξω, ότι και τώρα με τον Προσωπικό αριθμό θα κάνουν πάλι τα ίδια…

Και μάλιστα, χωρίς να έχουν την γνώμη και την θέση ολόκληρης τής Ιεραρχίας και των 82 Αρχιερέων όλης της χώρας όπως κανονικά θα έπρεπε να γίνει για ένα τέτοιο επικίνδυνο Νομοθέτημα πού θα ταράξει τους πιστούς στα δύσκολα αυτά χρόνια !

Ξεχνώντας όλοι αυτοί, ακόμη και τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο πού ξεσήκωσε πάνω από 3.000.000 Χριστιανούς εναντίον των ταυτοτήτων. Κι΄ενώ μάλιστα αρκετοί από τους σημερινούς Αρχιερείς υπήρξαν φίλοι καί υμνητές του Χριστόδουλου, και χειροτονηθέντες υπ΄αυτού. Τώρα, στην πιο επικίνδυνη στιγμή της Ιστορίας ξεχνούν όλα αυτά για να τα έχουν έτσι καλά με τους κυβερνητικούς της εποχής μας.  

Και δεν ακούσαμε μέχρι σήμερα ούτε ένα συγγνώμη προς τον Ελληνικό λαό για όσα κυνηγητά έκαναν  μαζί με Αστυνομίες και όργανα της κυβέρνησης , σέ αρκετούς ιερείς κόβοντάς τους ακόμη και τον μισθό τους , απειλώντας ακόμη και τις παπαδιές τους, στους διακόνους, μέχρι και τους νεωκόρους , και γενικά στους πιστούς πού δεν ήθελαν να εμβολιαστούν…

Πολύ φοβόμαστε , και μακάρι να κάνουμε λάθος, ότι και πάλι θα επικρατήσει αυτή η ηττοπαθής και «φιλική» συνταύτιση με την κυβέρνηση και με ότι εξ΄αυτού συνεπάγεται.

Κι΄εκείνη την «ευχή» πού κάποιος εκ των Αρχιερέων των συμετεχόντων στην σύνθεση της νέας συνόδου έχει δώσει εντολή να λέγεται στην Μητρόπολή του στα «Ειρηνικά…» πού μετά τις ευχές για τον στρατό έχει «κοτσάρει» εκείνο το αμίμητο και πρωτοφανές « καί υπέρ των Σωμάτων Ασφαλείας…» θέλοντας έτσι να καλοπιάσει προφανώς, τά Σώματα Ασφαλείας να πρόσκεινται ευνοϊκά μαζί του !

Ενώ σύμφωνα ακόμη και με το επίσημο Εκκλησιαστικό ευχολόγιο πουθενά δεν υπάρχει αυτή η ευχή («υπέρ των Σωμάτων Ασφαλείας…» ) ενώ ουδεμία άλλη Μητρόπολη φαίνεται  να έχει την ευχή αυτή πλήν αυτής της Μητροπόλεως !

Γιατί άραγε αυτή η «εφεύρεση»;

Πού αποσκοπεί;

Ο Θεός, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός να βάλει το χέρι του και να φράξει το κακό πού πάλι γιγαντώνεται και μάλιστα συνεπικουρούμενο από Επισκόπους και Αρχιερείς της Ορθοδόξου Εκκλησίας πού αντί να προστατεύουν τους πιστούς ως έχουν ιερόν καθήκον, αυτοί ανοίγουν τον δρόμο για καταδίωξή τους…

Παρακάτω κατάλογος τής  Νέας  Διαρκούς Ιεράς Συνόδου  έτους 2025  -- 2026

† Ὁ Ἀθηνῶν  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

          † Ὁ Χαλκίδος Χρυσόστομος

          † Ὁ Νέας Σμύρνης Συμεών

          † Ὁ Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων Νεκτάριος

          † Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Νικόλαος

          † Ὁ Πατρῶν Χρυσόστομος

          † Ὁ Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

          † Ὁ Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης Πλάτων

          † Ὁ Καστορίας Καλλίνικος

          † Ὁ Πολυανῆς καί Κιλκισίου Βαρθολομαῖος

          † Ὁ Δράμας Δωρόθεος

          † Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Σεραπίων

          † Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἐορδαίας Εἰρηναῖος

 

«…Ἐγὼ ἀπορῶ, πῶς στέκονται ἀκόμη τὰ ἄστρα στὸν οὐρανὸ καὶ δὲν πέφτουν στὰ κεφάλια μας, μὲ τόση διαφθορὰ ἀλλὰ καὶ τόση σκληροκαρδία πού έχουμε !»

 

 

 

 Ὁ Λάζαρος ἦταν ὑπόδειγμα ὑπομονῆς. Τί ἤ­τανε; Φτωχός. Μόνο φτωχός; Ἦταν καὶ ἄρρωστος· εἶχαν ἀνοίξει στὸ κορμί του πληγὲς ποὺ τρέχανε, κ᾿ ἔρχονταν τὰ σκυλιὰ καὶ τὶς γλείφα­νε...

 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ὑπῆρχε, ἀγαπητοί μου, μια ἐποχὴ ποὺ οἱ ἄν­θρωποι ἦταν φτωχοὶ ἀλλὰ ζοῦσαν εὐτυχισμένοι. Ἦταν εὐτυχισμένοι, γιατὶ εἶχαν ἕνα μεγάλο θησαυρό. Ὁ θησαυρὸς αὐτός, ποὺ ὑ­πῆρχε μέσα στὶς καλύβες καὶ στὰ φτωχὰ σπίτια, ἦταν ἡ πίστις. Πίστευαν ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι. Πίστευαν, ὅτι ὑπάρχει Θεὸς ποὺ ἔφτειαξε τὸν κόσμο· ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε Πατέρας ὅλων, ὅτι ἡ πρόνοιά του ἁπλώνεται παντοῦ, κι ὅτι δὲν πέφτει οὔτε φύλλο ἀπὸ τὸ δέντρο χωρὶς τὸ θεῖο θέλημα.

Πίστευαν ακόμη  ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε δίκαιος· τιμωρεῖ τὸ κακὸ καὶ ἀμείβει τὸ ἀγαθό. Πίστευαν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος διαφέρει ἀπὸ τὰ ζῷα· ἐκεῖνα ψοφᾶνε, μὰ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυ­χὴ ἀθάνατη. Πίστευαν ἀκόμη, ὅτι πέραν τοῦ τάφου ὑπάρχει ζωή, αἰώνιος ζωή· ὅτι ὑπάρχει Παράδεισος ποὺ πηγαίνουν οἱ δίκαιοι, καὶ Κόλασις ποὺ πηγαίνουν οἱ ἄδικοι, οἱ ἁμαρτωλοὶ κι ἀμετανόητοι.

Τὰ πίστευαν όλα αὐτὰ τότε…

Σήμερα; Ὤ σήμερα! Αἰώνας ἀπιστίας. Οἱ ἄν­θρωποι δὲν πιστεύουν· ὑπάρχουν μάλιστα με­­ρικοὶ ἄθεοι, ποὺ ἅμα τοὺς πῇς ὅτι ὑπάρχει κό­λασι καὶ παράδεισος, ἐμπαίζουν καὶ λένε· Κόλασι – παράδεισος παραμύθια τῶν γερόν­των ( και των παπάδων…)· ἐδῶ εἶνε ἡ κόλασι, ἐδῶ καὶ ὁ παράδεισος…

Σ᾿ αὐτὸ τὸν ἰσχυρισμὸ ἀπαντᾷ σήμερα τὸ εὐ­­αγγέλιο (βλ. Λουκ. 16,19-31), ποὺ περιέχει μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες παραβολὲς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς διηγεῖται τὴ ζωὴ δυὸ ἀν­θρώπων· πῶς ἔζησαν ἐδῶ σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, καὶ πῶς ζοῦν τώρα στὸν ἄλλο κόσμο. Μᾶς δι­ηγεῖται γιὰ ἕνα πλούσιο καὶ γιὰ ἕνα φτωχό. Εἶνε γνωστὴ ἡ παραβολή· ἂς μὴν τὴν ἐπαναλάβω.
Τί βλέπουμε ἐδῶ; Ὅτι ὁ πλούσιος πῆγε στὴν κόλασι, ὁ φτωχὸς πῆγε στὸν παράδεισο.

* * *

Γεννᾶται όμως τὸ ἐρώτημα· Ὁ πλούσιος αὐτὸς γιατί πῆγε στὴν Κόλασι;

Μήπως γιατὶ εἶχε λεφτά; Μὰ στὴν παραβολὴ ἐδῶ βλέπουμε, ὅτι ἕνας ἄλλος πλούσιος, ὁ Ἀβραάμ, δὲν πῆγε στὴν κόλασι· τὸν βλέπουμε μέσα στὸν παράδεισο νὰ ἀγάλλεται καὶ νὰ εὐφραίνεται. Ἦταν ὅμως πολὺ διαφορετικὸς ὁ Ἀβραάμ. Ὁ Ἀβρα­ὰμ ἦταν φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων· ὅποιος περνοῦσε ἀπὸ τὴν καλύβα του τὸν φιλοξενοῦ­σε, ἔκανε καλὸ στὸν κόσμο. Πλούσιος ἦ­ταν κι ὁ Ἰώβ· εἶχε κι αὐτὸς μεγάλη περιουσία, ἀλλὰ ἔδινε στοὺς φτωχούς. Ὁ πλούσιος λοι­πὸν αὐτὸς τοῦ εὐαγγελίου πῆγε στὴν κόλασι γιατὶ δὲν ἔκανε καλὴ χρῆσι τοῦ πλούτου του, ἦταν σκληρὸς καὶ ἀπάνθρωπος, εἶχε πέτρινη καρδιά.

Ὑπάρχουν βέβαια τέτοιοι ἄνθρωποι και σήμερα, ποὺ δυστυχώς δὲν συγκινοῦνται. Καὶ αὐτὸς μόνο τὸν ἑ­αυτό του κοίταζε, κανένα ἄλλο. Δὲν ἔδινε οὔ­τε στὸν ἄγγελό του νερό. Κατοικοῦσε σὲ παλάτι· ντυνόταν μὲ τὰ πιὸ ἀκριβὰ ῥοῦχα· ἔτρωγε τὰ πιὸ ἐκλεκτὰ φαγητά· ἔπινε τὰ πιὸ σπάνια ποτά· ζοῦσε φιλήδονα καὶ φιλόσαρκα· ὑ­πηρέτες καὶ ὑπηρέτριες τὸν περικύκλωναν.

Μὲ τ᾿ ἀγαθὰ ποὺ εἶχε, ῥοῦχα καὶ τροφές, θὰ μποροῦσε νὰ ντύσῃ καὶ νὰ θρέψῃ ἑκατὸ – διακόσους φτωχούς. Κι ὅμως αὐτὸς δὲν βοηθοῦσε κανένα. Καὶ στὴν πόρτα του μέρα – νύχτα στεκόταν ἕνας φτωχός, ὁ Λάζαρος. Αὐ­τὸς πεινοῦσε, κι᾿ ἕνα πιάτο φαγητὸ δὲν εἶδε ποτέ ἀπὸ τὸν πλούσιο. Περίμενε μόνο ὁ ταλαί­πωρος, πότε θ᾿ ἀνοίξῃ ἡ πόρτα νὰ τινάξουν τὸ τραπεζομάντηλο οἱ ὑπηρέτες καὶ νὰ πέσουν τὰ ψίχουλα· κι αὐτὸς σάλιωνε τὸ δάχτυ­λο καὶ μάζευε ἀπὸ κάτω ἕνα – ἕνα τὰ ψίχου­λα, ἀνακατεμένα μὲ τὸ χῶμα, γιὰ νὰ τὰ φάει !
Τέτοιος ἀπάνθρωπος ἦταν ὁ πλούσιος. Γι᾿ αὐτὸ πῆγε στὴν κόλασι. Γιατὶ ἐκεῖνο ποὺ ζητάει ὁ Θεὸς παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶνε, νά ᾿χουμε ἀγάπη. Ἀγάπη δίδαξε ὁ Χριστός· ἀγάπη ὄ­χι μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ τὰ ἔργα.

Ἀλλὰ σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶνε σκληροί. Πο­τέ ἄλλοτε ὁ κόσμος δὲν μάζεψε τόσα χρήματα ὅσα στὴν ἐποχή μας. Κι ὅμως οἱ καρδιὲς εἶνε σκληρές. Θέλετε παράδειγμα;

Πρὸ ἐτῶν σ᾿ ἕνα κέντρο διασκεδάσεως κάποιου χωριοῦ ἔφτασε μιὰ διεφθαρμένη «καλλιτέχνιδα», ντιζέζ, ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς νυχτερίδες τῆς ἡδονῆς ποὺ ξελογιάζουν τοὺς ἄντρες. Καὶ μέσα σὲ μιὰ νύχτα εἰσέπραξε ἑκατὸν δέκα χιλιάδες (110.000) δραχμές, ἀστρονομικὸ τότε ποσό. Τὰ μάζεψε, καὶ τὸ πρωὶ ἔφυγε. Τὴν ἄλλη μέρα βγῆκε ὁ πα­­πᾶς γιὰ ἔρανο ὑπὲρ τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ποὺ τόσες ὑπηρεσίες προσφέρει. Καὶ πό­σα, λέτε, δώσανε; Πεντακόσες πενήντα (550) δρα­χμές! Κάντε σύγκριση τώρα...

Ἐγὼ ἀπορῶ, πῶς στέκονται ἀκόμη τὰ ἄστρα στὸν οὐρανὸ καὶ δὲν πέφτουν στὰ κεφάλια μας, μὲ τόση διαφθορὰ ἀλλὰ καὶ τόση σκληροκαρδία πού έχουμε ! Ἄσπλαχνος ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, ἄσπλαχνος καὶ ὁ κόσμος σήμερα. Κι ὅπως ἐκεῖνος ἔπεσε στὴν κόλασι, ἔτσι καὶ ὁ σημερινὸς κόσμος.
Χθὲς λυπήθηκα ἕναν ἄνθρωπο. Εἶνε ἀνάπηρος, κουτσός, μὲ δεκανίκια. Ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ δέντρο καὶ χτύπησε.

–Πάρτε με, λέει, στὸ γηρο­κομεῖο.

–Μὰ στὸ γηροκομεῖο παίρνουμε ὅ­σους δὲν ἔχουν παιδιὰ νὰ τοὺς κοιτάξουν· ἐ­σύ;

–Ἄχ, λέει κι ἄρχισε νὰ κλαίει, ἔχω δεκατρεῖς γυιοὺς καὶ δεκατρεῖς νυφάδες! μὰ κανείς δὲν μὲ δέχεται στὸ σπίτι…

Τί σκληρότητα! Ξεπεράσαμε καὶ τὰ ἄγρια θηρία· ἐκεῖνα ἀ­γαποῦν καὶ τρέφουν τοὺς γονεῖς τους.
Σκληρὲς οἱ καρδιὲς γιὰ τοὺς γονεῖς, σκλη­ρὲς καὶ γιὰ τὰ παιδιά. Γέμισαν τὰ σπίτια ἀπὸ λε­φτά. Καὶ ξέρετε γιατί γέμισαν; Νὰ σᾶς πῶ μιὰ ἐξήγησι. Ἄλλοτε ἡ οἰκογένεια εἶχε πολλὰ παιδιά. Λεφτὰ δὲν εἶχε – παιδιὰ εἶχε. Τώρα; Ἕνα – δύο παιδιὰ μόνο· καὶ τὰ χρήματα ποὺ πε­ρισσεύουν ποῦ πᾶνε; Στὴν καλοπέρασι καὶ τὴν πολυτέλεια, σὲ διαμερίσματα, αυτοκίνητα, καὶ πολυκατοικίες κ.λπ..

Ἔχε λοιπὸν λεφτά, καὶ μὴν ἔ­χεις παι­διά! Τότε ἦταν φτωχοί, γιατὶ εἶχαν παι­διά. Ἡ μάνα ἔπαιρνε τὸ ψωμί, ἔκανε τὸ σταυρό της καὶ τὸ μοίραζε σὰν ἀντίδωρο στὰ παιδιά της. Τώρα; Χόρτασαν! γιατὶ ἔχουν δυό, ποὺ τὰ τρέφουν σὰν τὰ ζῷα. Καὶ τὸ ἔθνος; Ἐνῷ ἄλλα ἔθνη αὐ­ξάνουν, τὸ δικό μας σβήνει. Σιγὰ – σιγὰ κλείνουν καὶ τὰ σχολεῖα, γιατὶ δὲν ἔχουν παιδιά…

Σκληρὰ λοιπὸν καὶ ἀπάνθρωπα τὰ ἄτομα· σκληρὲς καὶ ἀπάνθρωπες οἱ οἰκογένειες· σκλη­ρὰ καὶ ἀπάνθρωπα καὶ τὰ κράτη. Τοὺς περισσεύουν ἀγαθά. Κι ἀντὶ νὰ τὰ στείλουν σὲ λαοὺς ἄλλους ποὺ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖ­να, ἀνοίγουν λάκκους καὶ τὰ θάβουν ( για να κρατήσουν λένε τις τιμές…)!

Ἀλλοῦ τὶς πατάτες, ἀλλοῦ τὰ φροῦτα. Ἄλλοι καῖνε τὰ σιτηρά τους, κι ἄλλοι χύνουν τὸ γάλα τους στὰ ποτάμια. Τέτοια κοινωνία καταντήσαμε, σὰν τὸν πλούσιο τοῦ εὐαγγελίου.
Μετὰ ὅμως τὸν πλούσιο, ποὺ γιὰ τὴν ἀπανθρωπία του πῆγε στὴν κόλασι, ἂς δοῦμε τώρα καὶ τὸ φτωχό. Γιατί ὁ φτωχὸς αὐτὸς πῆγε στὸν παράδεισο; μόνο γιατὶ ἦταν φτωχός;

Ὄχι· ἀλ­λὰ καὶ γιὰ κάτι ἄλλο μεγάλο, ποὺ πάλι δὲν ὑ­πάρχει στὴν κοινωνία μας. Ὅπως στοὺς πλου­σίους δὲν ὑπάρχουν σπλάχνα καὶ ἔλεος, ἔτσι στοὺς φτωχοὺς δὲν ὑπάρχει ἕνα ἄλλο σπουδαῖο πρᾶγμα· δὲν ὑπάρχει ὑπομονή.
Ὁ Λάζαρος ἦταν ὑπόδειγμα ὑπομονῆς. Τί ἤ­τανε; Φτωχός. Μόνο φτωχός; Ἦταν καὶ ἄρρωστος· εἶχαν ἀνοίξει στὸ κορμί του πληγὲς ποὺ τρέχανε, κ᾿ ἔρχονταν τὰ σκυλιὰ καὶ τὶς γλείφα­νε. Φτωχὸς καὶ ἄρρωστος.

Τί ἄλλο ἀκόμα; Ἐγκαταλελειμμένος· δὲν εἶχε κανένα στὸν κόσμο. Καὶ τί ἔκανε; Ἄλλος στὴ θέσι του θὰ γόγγυζε καὶ θὰ βλαστημοῦσε. Αὐτὸς δὲ γόγγυσε, δὲ βλαστήμησε, δὲν εἶπε τίποτα ἐναν­τίον τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὴν ὑπομονή του λοιπὸν αὐτὴ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πάει στὸν παράδεισο καὶ νὰ εὐφραίνεται αἰωνίως.
Ποῦ αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ σήμερα; Τά ᾿χουμε ὅ­λα στὸ σπίτι. Κάτι νὰ λείψῃ, ὁ ἄντρας γίνεται θηρίο καὶ τὰ σπάει ὅλα. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ὑ­πομονὴ οὔτε εὐγνωμοσύνη. Μὲ τὴ μπουκιὰ στὸ στόμα βλαστημᾶνε. Ποιός λέει εὐχαριστῶ σήμερα;

Ξέρετε τί σημαίνει «Λάζαρος»; Εἶνε ἑβρα­ϊκὸ ὄνομα καὶ θὰ πῇ «Ἔχει ὁ Θεός». Μεγάλο πρᾶγμα νὰ τὸ πιστεύῃς αὐτό. Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ πλούτη; Σὲ μιὰ στιγμὴ διαλύονται καὶ καταστρέφονται;. «Ἔχει ὁ Θεός!»· τὸ λέγανε οἱ γονεῖς καὶ οἱ πρόγονοί μας, πού ᾿χανε βαθειὰ τὴν πίστι στὸ Θεό.
Ὁ φτωχὸς Λάζαρος εἶχε ὑπομονή. Σήμερα ὑπάρχουν ἆραγε τέτοια διαμάντια, τέτοιοι εὐ­γενεῖς ἄνθρωποι, ποὺ νὰ δοξάζουν καὶ νὰ εὐχαριστοῦν τὸ Θεό;

Στὴ Θεσσαλονίκη εἶδα κάποτε ἕνα πλανόδιο μανάβη, ποὺ ἐπάνω στὸ καροτσάκι του ἔγραφε· «Ἔχει ὁ Θεός!». Νά διαμάντια ποὺ κρύβει αὐτὴ ἡ κοινωνία. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶνε ὅμοιος μὲ τὸ Λάζαρο.

* * *

Εἴδαμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὁ ἄσπλαχνος πλούσιος βρέθηκε στὴν κόλασι, ἐνῷ ὁ ὑπομο­νετικὸς Λάζαρος ἀξιώθηκε τοῦ παραδείσου. Ἂς ἔχουμε λοιπὸν κ᾿ ἐμεῖς τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό, ὅπως λέει ὁ ποιητής·
«Κι ἂν δὲν μοῦ μείνῃ ἐντὸς τοῦ κόσμου,
ποῦ ν᾿ ἀκουμπήσω, νὰ σταθῶ,
ἐκεῖ ψηλὰ εἶν᾿ ὁ Θεός μου.
Πῶς ἠμπορῶ νὰ ἀπελπισθῶ;» (Γ. Βερίτης).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

«  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 

« Ορθόδοξος Τύπος – Ροή  Ειδήσεων »