" Εμφανίσθηκε ξαφνικά ένας νεαρός γιατρός, ντυμένος κάτασπρα, καί είπε:
--«Δέν έχεις τίποτα. Η καρδιά σου είναι σαν μικρού παιδιού. Μακάρι να ήταν έτσι κι η δική μου», κι εξαφανίστηκε...!
Λέγομαι EΛΕΝΗ ΤΕΖΑΡΗ και μένω μόνιμα στο Σίντνεϋ της Αυστραλίας. Κατάγομαι από την Κάλυμνο.
Θα
ήθελα ν’ αναφέρω δύο θαύματα του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ (ΛΕΚΚΑ),
που συνέβησαν στην οικογένειά μας. Ήρθα στην Αυστραλία πριν 52 χρόνια.
Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες στην εδώ ζωή μου, μη γνωρίζοντας την
τοπική γλώσσα. Αρρώστιες, Νοσοκομεία και τον θάνατον ακόμη. ΔΟΞΑΖΩ ΤΟΝ
ΘΕΟΝ και τον ευχαριστώ για όλα.
Πριν
από 20 με 22 χρόνια αρρώστησα βαριά και οι γιατροί δεν μπορούσαν να μου
προσφέρουν βοήθεια. Έτσι με εγκατέλειψαν, λέγοντας μου, «εσύ δεν είσαι
άρρωστη. Ασχολιόμαστε με αυτούς πού μας έχουν ανάγκη...».
Εγώ
όμως βασανιζόμουν και υπέφερα. Δέκα μήνες ήμουν στο κρεβάτι, με τέσσερα
παιδιά, εκ των οποίων το ένα ολοκληρωτικά ανάπηρο. Σερνόμουν από τους
πόνους, έπρεπε όμως να τα υπηρετώ. Είχα στο σπίτι μου το βιβλίο τού
Αγίου Δημητρίου του γιατρού (Λέκκα),
Μου το είχε δώσει μία γνωστή μου από χρόνια, αλλά δεν τον πίστευα
και γι’ αυτό δεν το είχα διαβάσει μέχρι τότε. Μια μέρα, η θεία μου,
νύφη τής μητέρας μου από τον αδελφόν της, πολύ Χριστιανή γυναίκα, που μ’
επισκεπτόταν συχνά, μου έφερε την Εικόνα Του, αλλά εγώ της είπα:
--«Θεία μου, τι να την κάνω, αφού δεν τον πιστεύω ;»
Κι εκείνη μου λέει:
--«Βάλε την Εικόνα Του κάτω από το μαξιλάρι σου και θα δεις, ότι θα σε κάνει καλά.»
Στην απελπισία μου, έκανα ό,τι μου συνέστησε καί είπα:
--«Δείξε μου, σε παρακαλώ, σημάδι να σε πιστέψω, για να μη νιώθω ενοχές».
Εκείνο το βράδυ, λίγο πριν αποκοιμηθώ, με κλειστά τα μάτια κι
ενώ ακόμα ήμουν ξύπνια, νιώθω ένα παλικάρι να με σκεπάζει μέχρι πάνω το
κεφάλι μου. Ανοίγω τα μάτια μου, αλλά δεν υπήρχε κανένας στο δωμάτιο.
Κατάλαβα όμως, πως ήταν ο Άγιος Δημήτριος ο γιατρός.
Έβγαλα
αμέσως την Εικόνα Του από το μαξιλάρι μου, δόξασα τον Θεό, έκανα τον
σταυρό μου και την φίλησα από ευγνωμοσύνη, που με αξίωσε να τον πιστέψω.
Σε λίγο έρχεται ο σύζυγός μου. Του λέω:
--Εσύ ήρθες προηγουμένως και με σκέπασες;
---Όχι, μου απαντά.
Του εξήγησα, λοιπόν τι μου συνέβη και πως ήμουν βέβαιη, ότι έγινε θαύμα. Είναι πράγματι Άγιος ο Δημήτριος ο γιατρός, του είπα.
Τότε
έμενε και η μητέρα μου μαζί μας, για να με βοηθάει. Γερόντισα
βασανισμένη. Μεγάλωσε επτά παιδιά, με φτώχεια, πόλεμο κακουχίες. Είχε
και τον πατέρα μας κατάκοιτο για επτά χρόνια. Είχε πάθει συμφόρηση και
του έμεινε μεγάλη αναπηρία. Πολύ τυρανισμένη και κουρασμένη γυναίκα!
Η
καρδιά της δεν άντεξε όλ’ αυτά κι από χρόνια έπινε φάρμακα. Τώρα τη
βασάνιζε κι ο δικός μου καημός. Φοβόταν πως θα πεθάνω και θ’ αφήσω το
σύζυγό μου και τέσσερα ορφανά, από τα οποία το ένα ανάπηρο.
Δεν
άργησε, λοιπόν, από τον μεγάλο πόνο, ν’ αρρωστήσει κι εκείνη βαριά. Με
ασθενοφόρο τη μετέφεραν στο Νοσοκομείο, με σοβαρό καρδιακό επεισόδιο κι
εγώ στο κρεβάτι προσευχόμουν να μην αφήσει ο Θεός να πεθάνει εξαιτίας
μου.
Ενώ την ετοίμαζαν για τις εξετάσεις, την πλησίασε ένας νεαρός γιατρός,
ντυμένος κάτασπρα, λεπτός, στο ανάστημα του συζύγου μου και της είπε:
--«Δεν έχεις τίποτα. Η καρδιά σου είναι σαν μικρού παιδιού. Μακάρι να ήταν έτσι κι η δική μου», κι εξαφανίστηκε.
Όμως
εκείνη τον γνώρισε, από τη φωτογραφία που υπάρχει έξω από το βιβλίο
του. Ήταν ο γιατρός Δημήτριος Λέκκας. Όταν ολοκλήρωσαν οι γιατροί τις
εξετάσεις που της έκαναν, της είπαν το ίδιο:
--«Έχεις καρδιά μικρού παιδιού» και της έκοψαν όλα τα καρδιοφάρμακα.
Έκτοτε έζησε άλλα 20 χρόνια χωρίς αυτά, και κατάλαβε, ότι ο Άγιος Δημήτριος ο Νεοφανής τη βοήθησε, γιατί είναι τόσο πονόψυχος, κι ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΤΟΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Εγώ
άργησα να θεραπευθώ, αλλά έγινα καλά. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, που μας στέλνει τους
Αγίους και μας θεραπεύουν, ανταπροκρινόμενοι στα αιτήματα του καθενός
μας, όταν τους επικαλούμαστε με πίστη.
Έχω
τα βιβλία του με τον βίον καί την Παράκλησή Του, στα Ελληνικά και στα
Εγγλέζικα και τα φυλάω για τα παιδιά μου. Ας είναι δοξασμένο τ’ όνομά
Του στους αιώνες των αιώνων. Αμήν!
ELENI TEZARI
17 CHALLIS AV. DULWICH
HILL Ν.Σ.W. 2203. - AUSTRALIA
Περισσότερα ΕΔΩ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου