Δυστυχώς η υπόθεση της Αγιοκατάταξης του Δημητρίου πήρε κακές διαστάσεις απο τα Μ.Μ.Ε. και απο διαφόρους που προσπάθησαν να εξαπατήσουν την μητέρα του Δημητρίου την μακαρίτισσα Κα Γεωργία Λέκκα αποσπώντας της χρήματα για την δήθεν γρηγορότερη αγιοκατάταξη.
Είχαμε μιλήσει και προσωπικά τα χρόνια εκείνα με την κυρία Γεωργία Λέκκα και είχαμε ακούσει τις έντονες διαμαρτυρίες της για τον πόλεμο πού δεχόταν από διαφόρους ανθρώπους, ακόμη καί της Εκκλησίας…
Όμως ο Δημήτριος, υπάρχων ήδη Άγιος στην συνείδηση ανθρώπων του λαού και όσων τον γνώρισαν, είτε εν ζωή είτε μετά την κοίμησή του, ασφαλώς καί δεν είχε ανάγκη προβολής και πληρωμής για ανάδειξη της αγιότητάς του.
Εμείς, σε μια προσπάθεια αναθεώρησης εκείνης της γκρίζας εποχής θα καταθέσουμε εδώ μέρος μόνο από τα υπάρχοντα 127 θαύματα του Αγίου, πιστεύοντας ότι υπάρχουν και άλλα πολύ περισσότερα ακαταχώρητα και ότι «νύν, επέστη ο καιρός» να αναθεωρήσουν κάποιοι υψηλά ιστάμενοι άνθρωποι της Εκκλησίας το «κατά Δημήτριον Λέκκα κεφάλαιον και σημείον». Αρκετή η παραγκώνισής του για 40 τόσα χρόνια!
Από επιστολή τού αείμνηστου μαχητικού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη
Θα περιμένουμε ακόμη, ότι όποιος - όποια, αισθάνονται υποχρέωση και ευγνωμοσύνη απέναντι κάποιου θαύματος και κάποιας θεραπείας από τον Άγιο, να μας γράψουν και να καταθέσουν το περιστατικό τους ώστε να το δημοσιεύσουμε προς δόξαν του Αγίου.
Γιατί δυστυχώς σήμερα τον Νεοφανή Δημήτριο ιατρό τον Αθηναίο, τον έχουμε θάψει για δεύτερη φορά ώστε ακόμη και στο Διαδίκτυο ελάχιστες πληροφορίες να υπάρχουν γι΄ αυτόν, σχεδόν καθόλου !
Από επιστολή τού μακαριστού καί αγίου Επισκόπου Σιατίστης, Αντώνιου
Όσοι τον πιστεύουν λοιπόν, έχει καλώς, όσοι δεν τον πιστεύουν παρ΄ όλα τα θαύματα πού θα διαβάσουν άς μελετήσουν καλύτερα τα παρατιθέμενα στοιχεία μη βρεθούν στο τέλος καί Θεομάχοι και κατήγοροι του Παναγίου Πνεύματος πού αναδεικνύει τους Αγίους…
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νεοφανής Δημήτριος Λέκκας ο ιατρός, γεννήθηκε στίς 6 Νοεμβρίου του 1947 στην Αθήνα στην κλινική Αρβανιτάκη στο Κολωνάκι και ήταν υιός του Κωνσταντίνου Λέκκα γιατρού του Ι.Κ.Α. και της μαίας Γεωργίας Γιάνναρη. Η καταγωγή του ήταν απ΄ το Αχλάδι Ευβοίας και συγγενής του Αγίου των Ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Κατά την ώρα της βαπτισής του στον Ι . Ν. Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών σχηματίστηκε ενας ευδιάκριτος ισοσκελής Σταυρός στην κολυμβήθρα όπου θαύμασαν όλοι..
Μία Μεγάλη Πέμπτη σε ηλικία 3.5 ετών πού η μητέρα του πήγε να τον μεταλάβει στον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας εκεί ο μικρός Δημήτρης έβλεπε ένα παιδάκι να κάθεται στον ώμο του Ιερέα, του π. Βασιλείου, καθώς κοινωνούσε το εκκλησίασμα. Έβλεπε ακόμη το "παιδάκι" αυτό να παίρνει από κάποιους την Θεία Κοινωνία και να μεταλαμβάνουν σκέτο «αέρα».
Ο ίδιος σε όλη του την ζωή υπήρξε πολύ ευσεβής νέος, ενάρετος και ελεήμων..Μετά το Λύκειο ενεγράφη στην Ιατρική σχολή της Νάπολης της Ιταλίας και έπειτα μεταγράφηκε στη Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολώνια. Τελείωσε τις σπουδές του το 1977 παίρνοντας το πτυχίο του με άριστα.Την ίδια χρονιά εμφανίζεται το σαράκι της επάρατου νόσου.
Στις 17 Απριλίου του 1979 την νύχτα της Μεγάλης Δευτέρας και συγκεκριμένα στίς 03:00 τα χαράματα ξημερώνοντας Μεγάλη Τρίτη χωρίς να μπορεί ούτε να μιλήσει εκφράζει την επιθυμία του με τα μάτια στην μητέρα του να τον σταυρώσει στο Νοσοκομείο Αρεταίειο όπου και νοσηλευόταν. Εκείνη το κάνει και μετά από αυτό εκοιμήθη εις ηλικία μόλις 32 ετών.
Τον ενταφίασαν την ίδια μέρα με θρήνους και πόνους ψυχής στο Κοιμητήριο της Νέας Φιλαδέλφειας στόν Κόκκινο Μύλο. Απ' τις πρώτες κιόλας μέρες ο τάφος του άρχισε να ευωδιάζει κάτι το οποίο έγινε αντιληπτό από πολλούς.
Τελικά στίς 23 Νοέμβριου του 1984 ημέρα Δευτέρα, πέντε περίπου χρόνια απ΄ την κοίμησή του, το μεσημέρι έγινε η εκταφή όπου καθώς το σκάψιμο προχωρούσε η ευωδία από το μύρο ξεχύθηκε σε τέτοιο βαθμό όπου άρχισαν όλοι να κλαίνε και να δοξολογούν τον Θεό. Τα θαύματα του Νεοφανούς Δημητρίου πάρα πολλά...Συνήθως κάνει την παρουσία του με μυροβλυσία των βιβλίων του ή εικόνων Του σε όσους τον επικαλούνται με πίστη.
Δυστυχώς η υπόθεση της Αγιοκατάταξης του Δημητρίου πήρε κακές διαστάσεις απο τα Μ.Μ.Ε. και απο διαφόρους που προσπάθησαν να εξαπατήσουν την μητέρα του Δημητρίου την μακαρίτισσα Κα Γεωργία Λέκκα αποσπώντας της χρήματα για την γρηγορότερη αγιοκατάταξη.
Τα θαύματα του Δημητρίου όμως είναι πάρα πολλά, πιο πολλά από αυτά που έχουν γραφτεί καί κανείς δεν θα μπορέσει να τα σταματήσει όσο ο Χριστός τα ευλογεί και τα επιτρέπει ! Αληθινά, «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού »!
-------------------
Απολυτίκιον τού Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου ( Λέκκα )
Ηχος δ' -- ταχύ προκατάλαβε. Αστέρας νεόφωτος της Εκκλησίας Χριστού, την χάριν μιμούμενος των Αναργύρων ιατρέ, Δημήτριε αοίδιμε. Δίδωσιν τοίς νοσούσιν, την κατ΄ άμφω υγείαν, γέγονας των πενήτων ελεήμων τοίς πάσι. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τα ψυχάς ημών.
https://www.youtube.com/watch?v=EKXZFd0ozGQ
==================
Η εικόνα τού Νεοφανούς Αγίου Δημητρίου σέ Ναό επ΄ ονόματί του στήν Πενσυλβάνια τής Αμερικής.
============================
«Το Εσχατολογικό κήρυγμα του Νεοφανούς Αγίου
Δημητρίου Λέκκα».
Υπάρχει
όμως ένα κεφάλαιο ξεχωριστό στον τομέα διδαχών του Αγίου πού θα
μπορούσε να ονομασθεί: «Το εσχατολογικό κήρυγμα του Νεοφανού Αγίου
Δημητρίου Λέκκα». Το κήρυγμα αυτό είναι συγκλονιστικό και ο ευσεβής
αναγνώστης άς το προσέξει ιδιαίτερα.
«Η
Θεολογία των εσχάτων, όπως και όλη η Θεολογία, είναι καρπός της
Θεοκοινωνίας.Είναι λυπηρό το γεγονός ότι υπάρχουν Θεολόγοι σήμερα πού
αγνοούν, ή και αρνούνται την Πατερική διδασκαλία περί Αντιχρίστου.
Κενόδοξοι άνδρες πού ( δυστυχώς) δεν θα διακρίνουν την παρουσία του…Οί
Προφήτες και η Καινή Διαθήκη μιλούν πολύ καθαρά για το βδέλυγμα της
Ερημώσεως». Συχνά έλεγε στον γέροντά του, π. Αντώνιο Μορφέση:
« Δέν θ΄ αργήσει ό καιρός πού θά ξεσπάσει ή μπόρα.
Πρέπει νά συμμετέχουμε από τώρα τακτικά στήν μυστηριακή ζωή τής
Εκκλησίας μας καί νά καθαρίζουμε μέ τήν εξομολόγηση τίς ψυχές μας σέ
βάθος, καί όχι επιπόλαια...
Είναι
βαθειά ή πεποίθησή μου ότι βρισκόμαστε στά χρόνια τού Αντίχριστου καί
στά χρόνια επαληθεύσεως φοβερών γεγονότων τής Αποκάλυψης...
"Τυφλοί καί κωφοί " έλεγε, " δέν βλέπουν καί δέν ακούνε τά σημεία τών καιρών..."
Λυπόταν πολύ γιατί έβλεπε τίς δυνάμεις τού αντιχριστιανισμού νά εισχωρούν καί νά διαβρώνουν τήν Ελλάδα μέ διάφορους τρόπους...
Τόνιζε
ότι, " σταδιακά ή Ελλάδα γίνεται ειδωλολατρική χώρα. Μάς χρειάζεται ώς
έθνος Ορθόδοξη κατήχηση άν θέλουμε νά σωθούμε. Διαφορετικά θά χαθούμε
μέσα στήν θύελλα τού Συγκρητισμού, τού Διεθνισμού, καί τής Πανθρησκείας,
πού ταλαντεύει καί σαρώνει τίς συνειδήσεις..."
Προέτρεπε
νά διαβάζουμε τήν Αγία Γραφή καί ιδιαίτερα τά εσχατολογικά σημεία, μέ
προσευχή καί μέ κατάνυξη γιά νά βρισκόμαστε σέ ετοιμότητα καί εγρήγορση
στίς ημέρες αυτές, πού ή αποστασία ήδη ενεργείται...
Έλεγε ακόμη,
"Τό
μίσος καί ή σκληρότητα, θά είναι προϋπόθεση τών ανθρώπων εκείνων πού
θά αρνηθούν τελικά τόν Χριστό καί θά ακολουθήσουν τόν Αντίχριστο...
Τό σφράγισμα τού Αντίχριστου θά έλθει στό τέλος, όταν θά έχει συντελεσθεί ήδη καί ή άρνηση τής αγάπης.
Όπως
ένα έγγραφο επικυρώνεται μέ μιά σφραγίδα, έτσι κι΄ εκείνο τό σφράγισμα,
θά επικυρώσει απλώς τό μίσος καί τήν σκληρότητα πού θά υπάρχουν στίς
ψυχές αυτών τών ανθρώπων..."
" Οί Χριστιανοί τών εσχάτων ημερών θά αντιμετωπίζονται μέ περιφρόνηση από αυτούς πού θά διαλέξουν " τόν άλλο δρόμο".
Θά
μιλούν τήν γλώσσα τής αγάπης αλλά δέν θά γίνονται κατανοητοί. Ή έρημος
θά είναι ή μόνη επιλογή τών Χριστιανών, προκειμένου νά λατρεύσουν τόν
Κύριό τους.
Έρημος,
είναι ή απουσία τού κόσμου από τόν χώρο τής καρδιάς πού αγαπά τόν
Χριστό. Ή έρημος δέν είναι μία συγκεκριμμένη έκταση γής. Είναι ένας
τρόπος αγιοπνευματικής διαβίωσης ακόμη καί μέσα στόν κόσμο..."
Προειδοποιούσε
ακόμη, νά μή εντυπωσιασθούμε από τά κηρύγματα "ελευθερίας, δημοκρατίας,
αγάπης, καί φιλεσπλαχνίας" πού θά εκστομίζονται από τό Θηρίο τίς μέρες
εκείνες.
"Θά μιλά γιά ελευθερία, έλεγε, αλλά θά εννοεί τήν ελευθερία τής ανηθικότητας !...
Οί
άνθρωποι πού θά πιστέψουν σ΄αυτόν θά πεινούν καί δέν θά μπορούνε νά
φάνε από τίς πληγές στό στόμα τους, θά καίγονται καί δέν θά δροσίζονται,
θά κρυώνουν καί δέν θά ζεσταίνονται, θά διψάνε καί δέν θά βρίσκουν νερό
νά πιούνε...
Θά πέσουν οί επτά πληγές τού Θεού επάνω τους, ώσπου στό τέλος θά έλθει ή ώρα, πού θά αλληλοσπαραχθούν μεταξύ τους...
Καί συμπλήρωνε,
"
Ό δίκαιος καί ενάρετος άνθρωπος θά αφήσει "μνήμην αγαθήν" καί θά
μνημονεύεται είς τούς αιώνας τών αιώνων, καί στήν γή καί στόν Ουρανό.
Ό άδικος θά χαθεί μαζί μέ τά έργα του...»
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
«Αγαπητή μου κ. Λέκκα ( μητέρα του Δημητρίου ),...Τέτοιες άγιες ψυχές χρειάζονται στη σημερινή κοινωνία, που μαστίζεται από την απιστία, τον υλισμό, τη σκληρότητα και την κάθε είδους κακία.Αποτελούν για όλους μας καθοδηγητικό φως στην πορεία μας. Είναι το "άλας της γης", το ολόδροσο νερό του Ουρανού. Ευτυχισμένοι οι γονείς, που φέρνουν τέτοια παιδιά στον κόσμο.
Καλότυχοι οι νέοι, που στολίζουν με τις αρετές των τη ζωή όλων μας.Όπως θέλουμε να σας συγχαρούμε με όλη μας την καρδιά για την πίστη, την αντοχή και το θάρρος, με τα οποία αντιμετωπίσατε όλα τα συμβάντα.Ο Δημητράκης μας, καλή μου κ. Γεωργία, ήταν επί γης άγγελος. Ήταν η προσωποποίηση της αρετής, της πίστης, της αγάπης, του ήθους. Είχε ωριμάσει πια ψυχικά. Τέτοιο στολίδι επιθυμούσε ο Θεός να το έχει στον Παράδεισο. Άλλωστε δικό του ήταν.
Σεις πρέπει να είσθε, μέσα στον πόνο σας, υπερήφανη, γιατί στείλατε έναν τέτοιο πρεσβευτή στον Ουρανό. Σας περιμένει εκεί για να ανταμωθείτε μια μέρα για πάντα. Εκεί "ένθα απέδρα, πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός". Στη Βασιλεία του Θεού.Σταθείτε αλύγιστη. Με τα μάτια ψηλά. Η ευωδία των οστών του βεβαιώνει την αγιότητα του.
Μακάρι να είχα και εγώ τέλος τόσο άγιο, τόσο Χριστιανικό, όπως το παλληκάρι σου, που κανένας Βοριάς δεν το λύγισε, καμιά γοητεία του κόσμου δεν το μάγεψε. Έχω μπροστά μου το βιβλίο του. Το διάβασα με δακρυσμένα μάτια.Έσκυψα και φίλησα τη φωτογραφία του στο εξώφυλλο. Παρεκάλεσα το Δημήτρη να προσεύχεται και για μένα. Τέτοιες ψυχές τις ακούει ο Θεός. Κουράγιο! Είσαι η μητέρα ενός συγχρόνου αγίου... Με ευχές και πολύ αγάπη».
Ο Μητροπολίτης
+ Νικαίας Γεώργιος
------------------------
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ – ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ - ΘΑΥΜΑΤΑ...
«Ήμουνα ετοιμοθάνατος με συνεχή πνευμονικά οιδήματα.
Σώθηκα από τον άγιο ! »
Ευλαβέστατη κ. Λέκκα,Ονομάζομαι Τιμόθεος Τζαννής και είμαι Ιερομόναχος, ιδρυτής, Πνευματικός, και εφημέριος του Ιερού Κοινοβιακού Γυναικείου Ησυχαστηρίου "Οι Άγιοι Θεόδωροι" Ηρακλείου Κρήτης.
Αισθάνομαι βαθύτατα την υποχρέωση να ευχαριστήσω δια της παρούσης μου αναφοράς τον ευσεβέστατο και Οσιότατο μακαριστό υιό σας Δημήτριο, ιατρό, όπου ο Κύριος και ο Θεός ετίμησε αυτόν με τον στέφανο της αγιότητος και της χάριτος των ιαμάτων, δια το μεγάλο θαύμα το οποίον εποίησε εις εμέ, η εν τοις λειψάνοις αυτού ενοικούσα Θεία χάρις. Τον Σεπτέμβριο τού 1985, όλως αιφνιδίως υπέστην οξύ καρδιακό πνευμονικό οίδημα, με σοβαρότατο ρόγχο και εκροή αφρώδους αίματος, επί πολλάς ώρας.
Μετεφέρθην εις Καρδιολογική Κλινική Βενιζελείου Νοσοκομείου, όπου οι ιατροί απεφάνθησαν περί "κάμψεως της καρδίας, με οξύ πνευμονικό οίδημα, και οξείας καρδιακής ανεπαρκείας".Παρέμεινα επί 12 ημέρας εις το Νοσοκομείο προς νοσηλεία. Έκτοτε αρχίζει το μεγάλο μου δράμα.
Επί διετία υπέφερα από αλλεπάλληλα πνευμονικά οιδήματα οξείας μορφής.Η ζωή μου κατέστη μαρτυρική. Ήτο αδύνατος η ανάπαυσις επί της κλίνης. Τις περισσότερες ώρες καθόμουν εις την καρέκλα και το οξυγόνο μου έγινε αχώριστος σύντροφος σε όλες τις κρίσεις.
Επεσκέφθην την Αθήνα, εξετάσθηκα από λέκτορα Πανεπιστημίου, διακεκριμένο καρδιολόγο, έκανα ηλεκτροκαρδιογραφήματα, υπερηχογραφήματα, τεστ κοπώσεως, με την τελική γνωμάτευση: "Στένωση τριών κεντρικών αγγείων της στεφανιαίας".
Μου συνέστησαν να μεταβώ εις Λονδίνο δι' εγχείρηση στη στεφανιαία ΒΥ ΡΑSS. Μετέβην εις το Ισραήλ τον Απρίλιο 1986, εξετάσθηκα υπό του πρώτου καθηγητού του Νοσοκομείου Χαντάσσα Μ.F. GΟΤSΜAΝ, ΜD FRCP ( G ) SI RAMBAN ST. JERUSALEM , ο οποίος απεφάνθη ότι έπρεπε να υποβληθώ εις εγχείρηση ΒΥ ΡASS, άλλως, μετά λύπης του μας διαβεβαίωσε, ότι θα αντιμετώπιζα σύντομα τον θάνατον.Δεν εδέχθην, επέστρεψα στην Ελλάδα και το μαρτύριό μου συνεχίζετο εις εντονότερο βαθμό.
Παρά τις προσπάθειες των ιατρών και τη χορήγηση των πλέον συγχρόνων φαρμάκων, η κατάστασή μου δεν εβελτιώνετο. Μάλλον εδυσχεραίνετο, λόγω δυσανεξίας φαρμάκων. Όλοι οι θεράποντες ιατροί απεφαίνοντο ότι κλινικώς ήμουν νεκρός, αφού δεν μπορούσα να υποβληθώ εις εγχείρηση.
Εις τη διετίαν αυτήν απαριθμούνται πλέον των 100 πνευμονικά οιδήματα, έως την 12ην Μαΐου 1987, όπου, Θεία Ευδοκία, ο αιδεσιμότατος πατήρ Βασίλειος Καλτσίκογλου, εφημέριος ιερού ναού αγίου Ευγενίου Μεσαμπελιές Ηρακλείου, ο οποίος σας είχεν επισκεφθή ως προσκυνητής, μετέφερε μικρόν τεμάχιον του σεπτού λειψάνου του μακαριστού και ευσεβέστατου υιού σας, ιατρού Δημητρίου, το οποίον εσείς κυρία Γεωργία Λέκκα δώσατε εις τον πατέρα Βασίλειο δι' εμέ.
Όταν ο αιδεσιμότατος έφερε το ιερόν λείψανο και οσφράνθηκα την άρρητον ευωδία αυτού, σταυρώθηκα εις το σημείο της καρδιάς και τους πνεύμονας, επικαλούμενος τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και Θεό, όπως δια των πρεσβειών της Παναγίας μητρός Του και του ιατρού Δημητρίου Λέκκα, τον οποίον εχαρίτωσε με την ευωδία των λειψάνων και την χάριν των ιαμάτων, να ποίηση έλεος εις εμέ και να δώσει βελτίωση εις την κατάσταση της υγείας μου...
Από την ημέρα εκείνην άρχισε η κατάστασή μου να βελτιώνεται. Τα μεγάλα καρδιοπνευμονικά οιδήματα εξαφανίσθηκαν και ακολούθησε σταθερά περίοδος αναρρώσεως, με μικρές, κατά αραιά χρονικά διαστήματα, κρίσεις, που παρήρχοντο χωρίς ιατρική βοήθεια, χωρίς φάρμακα, χωρίς οξυγόνο.
Από 25 Μαΐου και εντεύθεν, εμφανώς υγιέστερος, εγκατέλειψα τελείως τα φάρμακα, την δίαιτα, και επανήλθα τακτικώς εις το θυσιαστήριο, εκτελών έκτοτε απρόσκοπτος τα ιερατικά μου καθήκοντα, τα οποία είχα εγκαταλείψει καθ' όλην την διάρκεια της ασθενείας μου.Έχουν παρέλθει από τότε 5 μήνες, και με την χάριν και την πρεσβεία του ευσεβέστατου υιού σας Δημητρίου, τον οποίον καθ' εκάστην επικαλούμαι, αισθάνομαι τρομερά βελτίωση, χωρίς σχεδόν κανένα πρόβλημα, και χωρίς να λαμβάνω κανένα φάρμακο.Εργάζομαι, ξαναβρήκα τον ρυθμό της ζωής μου, κι όλα αυτά τα οφείλω εις την πρεσβεία και την παρρησία του οσιότατου υιού σας Δημητρίου.
Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τον φιλάνθρωπο και μεγαν τρισυπόστατον Θεόν μας, που, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέρες, η μεγάλη αγάπη Του ευδόκησεν να χαρίσει εις ημάς ένθερμο προστάτη και άγιον ιαματικόν, τον υιόν σας.
Γεμάτος ευγνωμοσύνη ευχαριστώ τον Άγιον Δημήτριο, που δεν παρείδε την δέησίν μου, αλλά με την θείαν πρεσβείαν του έσπευσε και με εξήγαγε εκ φόβου και σκιάς θανάτου.Διατελώ με τον ύμνον "τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών" και "θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού
Μετά σεβασμού και τιμής Αρχιμανδρίτης ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΤΖΑΝΝΗΣ
Ιερόν Ησυχαστήριον "Οι Άγιοι Θεόδωροι" Ηρακλείου Κρήτης
Γύρω στις 3 τα μεσάνυχτα βλέπω ένα συγκλονιστικό όνειρο…
Ένα ζωντανό σημείο παραμέρισε τις επιφυλάξεις μου για τον πολυσυζητημένο άγιο Δημήτριο Λέκκα. Πολλές φορές με διάφορα πνευματικά μου τέκνα, είχα επισκεφθεί την ευλαβέστατη μητέρα του αγίου Δημητρίου. Λόγω όμως των δημοσιογραφικών σφυροκοπημάτων άρχισαν να διαμορφώνονται μέσα μου επιφυλάξεις και έτσι άρχισα να απομακρύνομαι από το σπίτι της ευσεβούς κ. Γεωργίας.Εν τούτοις δεν ησύχαζα. Μάλλον αισθανόμουν ενοχή όταν έβλεπα ασεβείς δημοσιογράφους ακόμα και ρασοφόρους να πολεμούν ένα παλληκάρι που όπως αποδεικνύεται, έζησε ζωή ενάρετη, Χριστιανική και με απέραντη αγάπη στον Θεό και στον πλησίον του.
Η συνείδηση μου με έλεγχε και κραύγαζε λέγουσα:«Γιατί αφήνεις ανυπεράσπιστη μια πολεμούμενη έρημη, χήρα, Χριστιανή μητέρα;».
Μία δύναμη μέ ωθούσε να επικοινωνήσω με τη μάνα αυτή, να την υποστηρίξω, και να την παρηγορήσω. Έτσι απεφάσισα, μετά από δύο χρόνια, να την επισκεφθώ.
Η κ. Γεωργία, ανεξίκακη, καταδεκτική με υποδέχθηκε λέγοντας μου:«Παιδί μου, γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί χάθηκες;»Ένοιωσα έλεγχο!
Αν και συζητήσαμε για πολλά, μου έδωσε επιστολές που γράφανε ζωντανά θαύματα. Μεταξύ αυτών μου έδωσε και την επιστολή της κ. Σταυριανής Τζαβέλλου, κατοίκου Αθηνών.Πήρα αντίγραφο της επιστολής στο σπίτι μου και κατά τα μεσάνυχτα άρχισα να τη διαβάζω επισταμένως.
Αμέσως μετά —γύρω στις 3 τα μεσάνυχτα— βλέπω ένα συγκλονιστικό όνειρο. Κάποιο αόρατο χέρι μού έβαλε στο χέρι μου ένα κομμάτι λείψανο πού αισθανόμουν ότι ήταν τού Δημητρίου. Το λείψανο τον ήταν λευκό σαν το χιόνι. Ξεκίνησα να το διαμελίζω ( πάντα στο όνειρό μου ) κι ενώ το τεμάχιζα σε κομμάτια μικρά όσο είναι το ρύζι, διαλύθηκε και έγινε όλο μια φούχτα σταριού. Ενώ θαύμαζα το ότι έγινε άπειρα σπυριά, ακούω φωνή να μού λέγει: «Διελύθη και έγινε σίτος, για τις αιώνιες αποθήκες!».
Η θέα και το σημείο ήσαν θαυμαστά. Μου δόθηκε η εξήγηση της μυστηριώδους φωνής ώστε να πιστέψω: Το λείψανο του Δημητρίου είναι σιτάρι για να γεμίσουν μ' αυτό οι ευλογημένες αποθήκες του Παραδείσου.Έτσι μ' αυτόν τον θαυμαστό τρόπο έφυγαν οι αμφιβολίες μου.
Εύχομαι δε όπως ο Νεοφανής άγιος Δημήτριος ανακηρυχθεί άγιος και υπό της του Χριστού Εκκλησίας
Ιερεύς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ -- Γλυκά Νερά Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου