Νηστεύουν άραγε οι Χριστιανοί τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής ;

« Έξω ! »

« Καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς…»

( Και  έβγαλε έξω τον Αδάμ και τον έφερε να κατοικήση απέναντι από τον Παράδεισον της χαράς και της τέρψεως. Διέταξε δε τα Χερουβείμ και την φλογίνην ρομφαίαν, την συστρεφομένην, να φυλάσσουν την οδόν, η οποία οδηγούσε προς το δένδρον της ζωής...) --- Γένεσις . 3,24).

Καί δυστυχώς, τήν Κυριακή τής Τυρινής πού η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ενθυμείται τήν ημέρα τής Έξωσης τών Πρωτοπλάστων αντί να κλαίμε πού χάσαμε τον Παράδεισο εμείς γλεντάμε και τραγουδάμε μαζί με τα Καρναβάλια μας!

Μήπως έπρεπε να έλθει η οργή τού Θεού με τον κορόναϊό για να μαζευτούμε ; Θά μετανοήσουμε και θα μαζευτούμε όμως, ή να περιμένουμε κάτι άλλο χειρότερο από αυτό πού σιγά σιγά βλέπουμε καθημερινά να εξαπλώνεται ;

Η νηστεία, αγαπητοί μου, δεν είναι μια χθεσινή διάταξη της Εκκλησίας. Δεν είναι, όπως λένε οι άπιστοι, εφεύρεση των παπάδων. Όχι. Είναι νόμος αρχαίος, που αρχίζει με την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου. Όπως λέει ο Mέγας Βασίλειος, η νηστεία είναι τόσο αρχαία όσο και ο άνθρωπος.

Όποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει την Αγία Γραφή θα τη βρει εκεί στο πρώτο βιβλίο, στη Γένεση. Εκεί λέει, ότι ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ζεύγος άνδρα και γυναίκα , τον Αδάμ και την Εύα, τους έβαλε στον Παράδεισο, και τους είπε· Έχετε δικαίωμα να τρώτε απ’ όλος τους καρπούς, αλλ’ από τον καρπό ενός δέντρου δεν θα φάτε (βλ. Γέν. 2,16-17). 
Tα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι ο Δημιουργός μέσα στον Παράδεισο έθεσε τον πρώτο νόμο της νηστείας. Όρισε δε και ποινή εάν τον παραβούν· «θανάτω αποθανείσθε», θα πεθάνετε δηλαδή (έ.α.).
Αλλά, θα πει κανείς·

Ναι, αλλά η νηστεία είναι εντολή της Παλαιάς Διαθήκης, δεν είναι της Kαινής Διαθήκης.

Εδώ λάθος μέγα ! Διότι είναι εντολή και της Παλαιάς αλλά και της Kαινής Διαθήκης...

«Εγώ, δεν είμαι όπως οί άλλοι άνθρωποι…Άρπαγες, μοιχοί, ή κλέφτες, σαν κι΄αυτόν εδώ τον τελώνη…»

VIDEOs

  « Μήπως  είμαστε Χριστιανοί, τσάμπα μάγκες  ; »  
==============


Χρόνια μας πολλά, αδελφοί μου ! .

Και λέω Χρόνια μας Πολλά, γιατί σήμερα που αρχίζει το Τριώδιο όλοι μας γιορτάζουμε.
Και γιορτάζουμε επειδή η παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου με την οποίαν αρχίζει το Τριώδιο, μας αφορά όλους μας, γιατί άλλος λίγο, και άλλος πολύ, έχει συμμετοχή στην υπερηφάνεια και στον Φαρισαϊσμό. Γι’ αυτό λοιπόν έχουμε και την ονομαστική μας εορτή και ευχήθηκα λοιπόν Χρόνια μας Πολλά.

Λέγεται Τριώδιο, αφενός μεν διότι αποτελείται από τρείς περιόδους, η πρώτη αρχίζει με την σημερινή Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει με την Κυριακή της Τυρινής, η Δευτέρα περίοδος αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή των Βαΐων, και η Τρίτη περίοδος είναι η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας. Καλείται όμως «Τριώδιο» και για άλλον έναν λόγο. Διότι οι καθημερινές ακολουθίες δεν αποτελούνται από οκτώ ωδές, όπως αυτές υπάρχουν στην Παρακλητική και στα Μηναία, αλλά μόνον από τρείς ωδές.

Λέγεται δε η σημερινή Κυριακή όπως την ακούσατε και την τονίσαμε δυο φορές «Τελώνου και Φαρισαίου», διότι αυτή ήταν και η παραβολή που ακούσαμε προηγουμένως. Μικρή αυτή η Ευαγγελική περικοπή, αλλά με πολύ μεγάλα, και βαθιά τα νοήματα. Διδακτικά και σωτήρια για όλους μας. Αρκεί βέβαια να τα προσέχουμε.

Για 23 ολόκληρα χρόνια, σ’ αυτόν εδώ τον μικρόν ναό, ομιλούμε αυτή την ημέρα για την υποκρισία και τον Φαρισαϊσμό, που είναι γεννήματα της υπερηφάνειας, της κενοδοξίας και του εγωισμού που έχουμε όλοι μας. Και άλλες φορές πάλι ομιλήσαμε για την ταπείνωση.
Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφεί και για τα δυο αυτά μεγάλα θέματα. Και για την υποκρισία και τον Φαρισαϊσμό, ακόμα πιο περισσότερες χιλιάδες για την υπερηφάνεια και πολύ περισσότερες για την ταπείνωση.
Ο Φαρισαίος θεωρείτο για την εποχή του, άνθρωπος ενάρετος και ευσεβής. Πήγαινε πολύ τακτικά στο ναό, ή στις διάφορες συναγωγές κατά περιοχές. Προσευχόταν φανερά και επιδεικτικά. Σήκωνε δηλαδή ας πούμε τα χέρια ψηλά, και αν είχε και κανένα κομποσχοίνι το κρατούσε και αυτό ψηλά να το βλέπουν όλοι, έκανε αγαθοεργίες και ελεημοσύνες πολύ φανερές για να τις βλέπουν όλοι, και ήλεγχε μετά φανατισμού τους αμαρτάνοντας. 

Και δεν ήθελε να έχει καμιά σχέση μαζί τους, διότι θεωρούσε τον εαυτόν του αμόλυντο και αναμάρτητο.

Επιπλέον δε ο Φαρισαίος, γνώριζε πάρα πολύ καλά τον Μωσαϊκό Νόμο. Και με δυο λόγια θα λέγαμε ότι ήταν ο άνθρωπος του Θεού.

Ήταν όμως άνθρωπος του Θεού;