«Ω Παναγία Δέσποινα κεχαριτωμένη Μαρία -- χαίρε, ώ χαίρε Λευτεριά» !

"Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου καί λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως..."

« Να ευχόμαστε ώστε κανένας Ευρωπαϊκός Λαός να μή θελήσει ποτέ να διεκδικήσει  Ηγεμονία…»

(όπως η Γερμανία τών δύο Παγκοσμίων πολέμων, η Ευρωπαϊκή Ένωση ( ΕΕ ) σήμερα, ή καί το ΝΑΤΟ ώς στρατιωτική, "αμυντική" δήθεν δύναμη πού πίσω του κρύβεται η Αμερική και η Παγκοσμιοποίηση...)

  «  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 

Ο αείμνηστος σοφός καθηγητής τού Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακα­δημαϊκός Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος από τό τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου ώς τό τέλος της ζωής του δεν έπαψε στις περισπούδαστες μελέτες του, στίς παραδόσεις του στους χιλιάδες φοιτη­τές του, αλλά καί στά μαθήματα του στό ευρύτερο κοινό, νά ασχολείται μέ τή θέση καί τόν κλήρο τοϋ Νέου Ελληνισμού στό σύγχρονο κόσμο.Μια δυναμική ομιλία του για τις μέρες αυτές θα αποτυπώσουμε εδώ σήμερα:

«…Eορτάζουμε σήμερα την δόξα της Παρθένου, αλλά καί την δόξα τού Ελλη­νικού Έθνους.Εορτάζουμε τόν Ευαγγελισμό της Παρθένου για τον ερχομό του Σωτήρος Χριστού και την ανθρώπινη σωτηρία μας, αλλά καί τόν Ευαγγελισμό και το χαρμόσυνο μήνυμα της Ελευθερίας του Ελληνικού γένους με την έναρξη της απελευθέρωσής μας το 1821.
Δύο «Χαίρε» εκφράζουν τό νόημα της σημε­ρινής μεγάλης ημέρας !
Τό «Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία», καί τό «Χαίρε, ώ Χαίρε Λευτεριά».

Τό ολιγάριθμο λοιπόν έθνος των Ελλήνων αποφασίζει νά καταθέσει τήν ζωή του ως ένέχυρο τής ελευθερίας, αποφασίζει να αποτινάξει τόν ζυγόν τής δουλείας τεσσάρων ολόκληρων αιώνων καί νά τά βάλη μέ μίαν αύτοκρατορία τοϋ τρόμου καί τής βαρβαρότητος.

Αυτό είναι καί τό πιό μεγάλο καί πρωτάκουστο γεγονός τής Παγκόσμιας ιστορίας !

+++++++++++++++++++++

Οί εγκαταλελειμμένοι άπό τους λαούς τής Ευρώπης Ελληνες, οί πτωχοί, δυστυχείς καί κατατρεγμένοι, παρουσιάζονται τώρα εις τό προσκήνιο της ιστορίας καί τό φωτίζουν μέ ενα καινούργιο φως, ενα «φως που πατεί χα­ρούμενο τόν «Άδη καί τό Χάρο». Καί μέ τό φως αυτό φωτίζεται ολόκληρος ό ιερός βράχος πού λέγεται «Ελλάς».

Άπό τό βάθος τής ψυχής των περιφρονημέ­νων καί ταπεινωμένων Ελλήνων υψώνονται τώρα οί μεγάλες ιδέες τής ζωής ώς αγωνί­σματα Ολυμπιακά, ή ιδέα τής ελευθερίας, ή ιδέα τής πατρίδος, ή ιδέα τοΰ Έθνους, ή ιδέα τοϋ ανθρώπου καί τής άνθρωπότητος, ή ιδέα τής λεβεντιάς, ή ιδέα τοϋ Θεού καί των Αγίων Του.

Τά Ολυμπιακά αυτά αγωνίσματα φέρουν τά θρυλικά πλέον ονόματα, Άγια Λαύρα, Δραγατσάνι, Σπέτσαι, Ψαρρά, Ύδρα, Σάλωνα, Βαλ­τέτσι, Δερβενάκια, Γραβιά, Νάουσα, Μονεμβασία, Χίος, Μεσολόγγι και τόσα άλλα…

Τό Εικοσιένα είναι τό μέγα γεγονός τού 19^ου αιώνος.Όλα τ' άλλα γεγο­νότα τού αιώνος τούτου τά έχει σκεπάσει ή τέφρα της ιστορίας, ενώ αυτό αποτελεί την κορυφή όπου ανήλθαν οι Νέοι Έλληνες καί άπ' αυτήν τήν κορυφή είσήλθον εις τήν αθανασίαν τής Ιστορίας.

Είναι μοναδικός ό τρόπος μέ τόν όποιον οί αγωνιστές τοϋ Εικο­σιένα εισέρχονται ό ένας μετά τόν άλλον εις τήν αθανασία καί αναγκάζουν τήν τότε Εύρώπην, είτε τό ήθελε, είτε δέν τό ήθελε, νά στρέψη τά βλέμματα της εις τό πάγκαλον τούτο θέαμα τής δόξης καί τής ελευθερίας.

Γι' αυτό κάθε φορά πού εορτάζομε τήν έπέτειο τοΰ Εικοσιένα καί συναθροιζόμεθα νά τιμήσωμεν τήν μνήμην τών μεγάλων οικο­δόμων τοϋ μνημείου τής Ελληνικής Ελευθε­ρίας εχομεν χρέος νά έμβαθύνωμεν εις τό νόημα της (...).

Τοϋτο επιβάλλεται σήμερα περισσότερον άπό άλλοτε γιατί οί σημερινοί καιροί είναι κρίσιμοι, διά τήν διατήρηση τοϋ μεγάλου άγαθοϋ τής ελευθερίας μας. Οί κίν­δυνοι ττού απειλούν σήμερα τήν έλευθερία μας είναι πολύ μεγαλύτεροι άπό άλλοτε. Τούτο ακριβώς είναι καί πρέπει νά μας γίνει συνείδησις.

 
Έχομε ανάγκη ν' άναπροσαρμόσουμε τίς δυνάμεις μας διά νά κρατήσωμεν τήν έλευθε­ρίαν μας, άλλα πρό παντός καί νά τήν άναδείξωμεν, νά τήν ύψώσωμεν περισσότερον.

 Διά νά κατορθώσωμεν όμως αυτό πρέπει ν' άγωνισθώμεν, νά κοπιάσωμεν περισσότερο άπό άλλοτε, γιατί οί άλλοι γύρω μας πού άπειλοϋν τήν έλευθερίαν μας εργάζονται. Είναι καλώς οργανωμένοι.Κατορθώσαμε νά επιπλεύσουμε εις τήν ίστορίαν, διότι είμεθα πάντοτε πνευματικώς ανώτεροι τών άλλων.

Αυτήν τήν πνευματική μας ύπεροχή πρέπει νά τήν διατηρησουμε καί νά τήν επαυξήσουμε, νά τήν έντείνουμεν είς τό έπα­κρον. Διά τοϋτο χρειαζόμεθα Παιδεία καί Επιστήμη. Χωρίς Παιδεία στερεά δέν θα μπορέσουμε νά διατηρησουμε για πολύ τήν έλευθερία μας…

Καί στερεά Παιδεία είναι εκείνη πού στηρίζεται στις Παραδόσεις τοϋ έθνους, στίς αξίες πού δημιούργησε ό τόπος αυτός, τό πνεύμα αύτού τοϋ τόπου.

Τά μέτρα τών πραγμάτων ήσαν πάντοτε διά τους Έλληνες, μόνο δύο !

Τό πνεύμα τής ελευθερίας καί ό Θεός !

Ή ίδέα τοϋ άνθρώπου καί ή ιδέα τοϋ Θεού ήσαν οί μεγάλες αξίες τής ζωής των. "Ετσι έδημιούργησαν τό καλλιτέχνημα της Ελλη­νικής ελευθερίας. Όλα τ' άλλα ήσαν γι' αυτούς πράγματα δεύτερα.

Τό καλλιτέχνημα τοϋ ελευθέρου άνθρωπου, ό όποιος είς τόν αγώνα τής ζωής ενδυναμώνεται άπό τήν πί­στη είς τόν Θεό, αυτό είναι καί πρέπει νά είναι καί σήμερα καί πάντα τό ιδανικό μας.

Υπάρχουν σήμερα ρεύματα πού άπειλοϋν νά παραμερίσουν καί τό καλλιτέχνημα τοϋ ελευ­θέρου άνθρωπου αλλά καί τήν πίστη είς τόν Θεό.

Μηχανισμός καί τυποποιημένη ιδεολογία τών μαζών, υποσχέσεις περί ευδαιμονίας καί πολλή δημοκοπία καί δημαγωγία άπειλούν ν' αφανίσουν τήν προσωπικότητα τοϋ ελευ­θέρου άνθρωπου καί τήν πίστη είς τόν Θεό.

Τό δικό μας χρέος είναι νά κρατήσουμε τήν ελευθερία τοϋ πνεύματος μας, δηλαδή τό αθάνατο πνεϋμα τών Ελλήνων καί τήν πί­στη του είς τόν Θεό.

Ή ελευθερία τοϋ πνεύ­ματος είναι γιά μάς ανάγκη βιολογική, διότι είμεθα ολίγοι καί οί ολίγοι όταν χάσουν τήν έλευθερία τους, χάνονται εύκολα, καί μάλι­στα σήμερα, πού υπάρχει διάχυτος κατακλυσμός και αφανισμός…

Ενώ εκείνοι πού είναι πολλοί, παρά πολλοί, καί όταν χάσουν τήν έλευθερία τους δέν χά­νονται (Κινέζοι). Έχουμε ανάγκη νά συγχρονισθούμε τεχνικώς καί οικονομικώς, άλλα πρέπει νά προσέξουμε πολύ μήπως αυτός ό εκσυγχρονισμός μάς απομακρύνει άπό τίς μεγάλες ιδέες που ήταν πάντοτε τά μέτρα τής ζωής μας, άπό τήν ίδέα τοϋ πράγματι ελευθέρου άνθρωπου καί άπό τήν ίδέα τοϋ Θεοϋ.

Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι υπήρξαν κατ’ ουσίαν εμφύλιοι πόλεμοι των Ευρωπαίων και έφεραν την καταστροφή της Ευρώπης και την απώλεια της υπερπόντιας ακτινοβολίας της Ευρώπης.
Εν τούτοις η Ευρώπη παραμένει μέχρι σήμερον η μήτρα όλης της ιστορίας της γης. Και παραμένει, διότι όλοι οι λαοί, έστω και αν την φθονούν, κατά βάθος δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά να γίνουν όπως οι ευρωπαϊκοί λαοί. Δεν επιδιώκουν τίποτε άλλο παρά να έχουν την ζωήν αυτήν την οποίαν έχουν οι Ευρωπαίοι.

Όλοι ανεξαιρέτως, όλων των χρωμάτων και όλων των δογμάτων, – τούτο είναι κατάδηλον και από τα λεγόμενά των – δεν επιθυμούν τίποτε άλλο παρά να φθάσουν εις την στάθμην της ζωής των ευρωπαϊκών λαών.
Μέσα εις αυτούς φυσικά είναι και οι υπερπόντιοι ευρωπαϊκοί λαοί, η Αμερική, ο Καναδάς κ.ο.κ.

Παρά την καταστροφήν και παρά την απώλειαν της πέραν από τον πόντον ακτινοβολίας, η Ευρώπη έχει δυνάμεις βιολογικάς και πνευματικάς ανυπολογίστους, τεραστίας.

Δεν το λέγω αυτό τώρα, όπου είναι εμφανής η αναδημιουργία της Ευρώπης, το είπα προ 15 ετών και το έγραψα εις μίαν σειράν άρθρων, όταν η Ευρώπη ήτο κάτω από τα ερείπια του πολέμου. Έχει τεραστία ζωτικότητα η Ευρώπη. Και αρνητική, δυστυχώς, απόδειξις της ζωτικότητος είναι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι.

Ώς προς αυτές τίς ιδέες πρέπει νά μείνουμε «ασυγχρόνιστοι», να μη αφήσουμε τις Παραδόσεις μας αν θέλουμε να επιζήσουμε, ειδ΄ άλλως κινδυνεύουμε…»

• You are here:  
• Home
• ΕΙΔΗΣΕΙΣ - κείμενα που ξεχώρισαν
• «Ω Παναγία Δέσποινα κεχαριτωμένη Μαρία -- χαίρε, ώ χαίρε Λευτεριά» !