Άς προσέξουμε πού δίνουμε την ψήφο μας…

  Δεν « ξεχνώ…»  -- Αγαπώ τον Χριστό !

 

Άς  προσέξουμε πού δίνουμε την ψήφο μας…

Και ακόμη άς προσέξουμε μήπως ο/η βουλευτής πού θα ψηφίσουμε είναι από τους ανθρώπους εκείνους πού  φοβούμενοι διαγραφή δεν αντιστέκονται σε νομοσχέδια πού είναι ενάντια σε θέματα Ορθοδόξου πίστεως καί ηθικής.

«Δίνοντας την ψήφο μας σὲ ὑλιστές, βλασφήμους, μασόνους, ( μοιχούς, ανώμαλους…)  καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο και  ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας…»

  Δεν « ξεχνώ…»  -- Αγαπώ τον Χριστό !

 Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…   

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος

«…Αγαπητοί αδελφοί. Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες… θὰ γίνουν ἐκλογές. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ κληθῇ ν᾽ ἀναδείξῃ μὲ τὴν ψῆφο του Κυβέρνηση. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἀπαθεῖς θεατές τοῦ ἐκλογικοῦ σάλου, ποὺ τ᾽ ἀφρισμένα κύματά του προξενοῦν μεγάλη ζάλη καὶ ναυτία στοὺς πολλούς· δὲν μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε τὸ γεγονὸς τελείως ἀδιάφοροι, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐκλογὴ ποὺ θὰ γινόταν σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη γωνία τῆς ὑφηλίου, π.χ. στὴ Γροιλανδία. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα.

Ὡς Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν.

Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε Ορθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνει καὶ νὰ δίνει τὴν ψῆφο του.

Ποιό όμως εἶνε αυτό τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς;

Ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα...

 

+++++++++++++++++++++

• 
  
• Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;…
• 
  
• Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό…
•  
• Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;…
• 
  
• Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.

Προσοχὴ λοιπόν στὴν ψῆφο ! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου;

Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα.

Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος.

 

Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22).

Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ.

Ἀλλὰ κι᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς;

Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.

Μέτρο ὀρθῆς κρίσεως. Ἀλλὰ γιά λέγε μου, θὰ ρωτήσῃ ὁ Ἕλληνας ψηφοφόρος, πῶς θὰ διακρίνω τοὺς καλοὺς ἀπὸ τοὺς κακούς; «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» ἀπαν­τᾷ ὁ Κύριος (Ματθ. 7,16), δίνοντας ἔτσι τὸ ἀσφαλὲς μέτρο γιὰ νὰ κρίνουμε ὅλους ἐκείνους ποὺ παρουσιάζονται ἐνώπιον τοῦ λαοῦ μὲ ἀξιώσεις νὰ τὸν κυβερνήσουν θρησκευτικὰ ἢ πολιτικά. Τὰ δέντρα διακρίνον­ται ἀπὸ τοὺς καρπούς τους· ἡ λεμονιὰ παράγει λεμόνια, ἡ πορτοκαλιὰ πορτοκάλια, ἡ μηλιὰ μῆλα…

Καὶ οἱ ἄνθρωποι, παρ᾽ ὅλη τὴν ὑποκριτικὴ καὶ προσποιητή τους ζωή, δὲν εἶνε δυνατὸν παρὰ νὰ ἐκδηλωθοῦν καὶ ἐξωτερικά, καὶ ἀπὸ τὶς ἐξωτερικές τους ἐκδηλώσεις μὲ λόγια καὶ ἔργα μπορεῖς νὰ τοὺς διακρίνῃς, ἂν εἶνε μέσα στὸν ἀγρὸ τῆς Ἑλλάδος δέντρα καρποφόρα ἢ δέντρα ἄκαρπα, βάτα καὶ ἀγκαθιές.
Καὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε πιὸ συγκεκριμένα.

Ἄνθρωποι ποὺ δὲν κατόρθωσαν νὰ κυβερνήσουν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ γίνονται ἕρμαια τῶν πιὸ ἐλεεινῶν καὶ αἰσχρῶν παθῶν (τῆς μέθης, τῆς χαρτοπαιξίας, τῆς ἀνηθικότητος…)· ἄνθρωποι ποὺ καταπάτησαν τὶς ἱερὲς συμφωνίες τοῦ γάμου, ἀτίμασαν τὰ στέφανά τους, διέλυσαν τὶς οἰκογένειές τους καὶ ἐλεεινὰ ῥάκη συμφύρονται μὲ πόρνες καὶ παλλακίδες· ἄνθρωποι, ποὺ εἶνε τακτικοὶ θαμῶνες τῶν κοσμικῶν σαλονιῶν καὶ χορεύουν τοὺς πιὸ ἀνήθικους χοροὺς καὶ σὲ ἡμέρες ἀκόμη ποὺ ἡ χριστιανοσύνη ἔχει πένθος·

Άνθρωποι ποὺ δὲν γνώρισαν τὸ μόχθο τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ πλούτισαν καὶ θησαύρισαν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ· ἄνθρωποι ποὺ χλευάζουν ὅλες τὶς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τῶν εὐσεβῶν καὶ εἶνε ἄγνωστοι τελείως στὸν ἱερέα τῆς ἐνορίας τους· ἄνθρωποι ποὺ σπεύδουν ν᾽ ἀποστείλουν τηλεγραφήματα συγχαίροντας τοὺς χυδαιότερους ὑβριστὰς τοῦ Θεανθρώπου, τοὺς ὁποίους καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος κατεδίκασε, καὶ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ὑβριστῶν ὑψώνουν στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων φωνὴ διαμαρτυρίας·

Άνθρωποι ποὺ παλαιότερα καὶ τώρα τελευταῖα φρόντισαν καὶ ἐκδόθηκαν διατάγματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἡ ἀντιχριστιανικὴ ὀργάνωσι τῶν μασόνων περιβάλλεται νομοθετικὰ μὲ δύναμι γιὰ νὰ ξαπλώσῃ τὸ ἀπαίσιο τοῦτο καρκίνωμα τὰ πλοκάμια του σὲ ὅλες τὶς πόλεις τῆς πατρίδας μας·

Άνθρωποι ποὺ μέσα στὰ δημόσια γραφεῖα βλαστημοῦν χυδαιότατα τὰ θεῖα καὶ τὰ ἱερά· τέτοιοι ἄνθρωποι, σὲ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ παράταξι καὶ ἂν ἀνήκουν, εἶνε ἀνάξιοι νὰ κυβερνήσουν τὴν Ἑλλάδα.

Οἱ Ἕλληνες, ὅσοι πιστεύουν σὲ Χριστὸ καὶ θέλουν νὰ ζοῦν καὶ νὰ πολιτεύωνται κατὰ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, εἶνε ὑποχρεωμένοι πρὶν δώσουν τὴν ψῆφο τους νὰ ἐρευνήσουν ἐπιμελῶς τὸ ἦθος τοῦ καθενὸς ὑποψηφίου ἀντιπροσώπου τους· νὰ τὸ ἐρευνήσουν μὲ ὅση τοὐλάχιστον ἐπιμέλεια ἐρευνοῦν τὸ ἦθος ἐκείνων ποὺ παρουσιάζονται ὡς ὑποψήφιοι γαμπροὶ γιὰ τὴν ἀγαπημένη κόρη τους.

Ἕλληνες! τὴν κόρη σας δὲν τὴν παραδίδετε στὸν τυχόντα· καὶ τὴν Ἑλλάδα, τὴ θυγατέρα τοῦ οὐρανοῦ, θὰ τὴν παραδώσετε στοὺς ὑλιστάς, αὐτοὺς ποὺ ζοῦν χωρὶς ἠθικὴ καὶ θρησκεία, τοὺς βλαστήμους, τοὺς μασόνους καὶ ἀθέους;

Καὶ στὴ Βουλή. Ἡ πατρίδα μας, ἀγαπητοί μου, ἀφ᾽ ὅτου ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ δουλεία, δὲν κυβερνήθηκε κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο, χριστιανικά. Καὶ ἀπόδειξις ἡ νομοθεσία της, ἡ ὁποία ἔχει πολλὲς ἀντιχριστιανικὲς διατάξεις ποὺ καταργοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ εὐνοοῦν τὴν ἀκολασία καὶ τὴ διαφθορά.

Καὶ μέσα σ᾽ ἕνα κράτος ποὺ νομοθετεῖ ἀντίθετα μὲ τὸν αἰώνιο νομοθέτη Χριστό, σὰν εἰρωνεία καὶ ἐμπαιγμὸς στέκει πλέον ἡ ἐπικεφαλίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Ἡ ἁγία Τριὰς μέσα στὴ σκέψι καὶ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν περισσοτέρων μνηστήρων τῆς ἐξουσίας ἔχει ἀντικατασταθῆ ἀπὸ κάποια ἄλλη τριάδα, –τί λέω τριάδα;– ἀπὸ πλῆθος ψευδοθεούς, νέα εἴδωλα, αἰσχρὰ πάθη, στὰ ὁποῖα πιστεύουν καὶ «θυσιάζουν» τὶς «ἑκατόμβες» τους.

Εἶνε θλιβερὸ κι ἀξιοδάκρυτο τὸ γεγονός, ὅτι χιλιάδες ψῆφοι θρησκευομένων Ἑλλήνων, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Κυρίου, θὰ ῥιχτοῦν καὶ πάλι στὶς κάλπες καὶ θὰ ἐνισχύσουν ἀνθρώπους πού, ἀφοῦ ἐκλεγοῦν ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ καὶ παραλάβουν τὴν ἐξουσία, θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ παίζουν τὸ κερδοφόρο τους παιχνίδι εἰς βάρος τῶν ὑψίστων συμφερόντων τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ.

Ἡ εὐθύνη τῶν θρησκευτικῶν καὶ πνευματικῶν ὁδηγῶν τῆς πατρίδος, ὅλων τῶν χριστιανικῶν σωματείων, εἶνε πολὺ μεγάλη. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς πρέπει καὶ στὸν τομέα αὐτὸ νὰ διαφωτισθῇ γιὰ τὰ καθήκοντά του· πρέπει νὰ διδαχθῇ, ὥστε ν᾽ ἀποκτήσῃ τὴ δύναμι νὰ διακρίνῃ ἀνάμεσα στὸ φῶς καὶ στὸ σκοτάδι.

Σὲ κάθε πιστὸ πρέπει νὰ τονισθῇ, ὅτι τὸ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια, κι ἀπὸ τὴν ψῆφο αὐτὴ νὰ βγαίνῃ μία λεγεώνα δαιμόνια ποὺ θὰ βασανίσουν τὸν ταλαίπωρο λαό μας, εἶνε θανάσιμο ἁμάρτημα.

Καὶ πρέπει νὰ βρεθῇ τρόπος, ἡ φωνὴ τῶν δικαίων τῆς εὐσεβοῦς μερίδος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ν᾽ ἀκούγεται σθεναρὰ καὶ μέσα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Διαφορετικά, ἀδιαφορώντας καὶ δίνοντας τὴν ψῆφο μας σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας.

Ἀλλά απὸ τέτοιους ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς πιστεύουμε ὡς ἀνορθωτὰς καὶ σωτῆρες τοῦ ἔθνους, θὰ προέλθουν μεγάλες, ἀνυπολόγιστες συμφορὲς γιὰ ὅλο τὸ λαὸ καὶ θὰ ἐφαρμοσθῇ τὸ χωρίο «Γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα Κυρίῳ ἀνταποδίδοτε; οὕτω λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός;… ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη», δηλαδή· Γενιὰ ἀνώμαλη καὶ ἀφύσικη, αὐτὰ ἀνταποδίδετε στὸν Κύριο; ἔτσι ἀνόητος λαὸς εἶστε κι ὄχι σοφός;… εἶνε ἔθνος ποὺ ἔχει χάσει τὴ συνετὴ ἀπόφασι, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτοὺς γνῶσι (Δευτ. 32,5-6,28)…».

+ επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

(ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 256-262, μτγλ.)