Άνω, ένα στιγμιότυπο από μία λιτανεία βροχής στά Κύθηρα !
Στη
Μονή Pogle ț στο Bac ău της Ρουμανίας ο λαός προσευχήθηκε για βροχή
δεδομένης της σοβαρής ξηρασίας τελευταία., και κατά τη διάρκεια της
προσευχής ξεκίνησε καταρρακτώδης νεροποντή! Η καταρρακτώδης νεροποντή
έπεσε σε όλη την περιοχή...
Δυό πραγματικές ιστορίες...
1) ….Κατάγομαι από ένα Δήμο των Μεσογείων.
Επειδή η Αττική συμβαίνει μερικές φορές να έχει παρατεταμένη ανομβρία, έτσι και τότε, πρίν πολλά χρόνια (μαθητής του δημοτικού εγώ),είχαμε μεγάλη ανομβρία.
Τότε ο ιερέας της ενορίας, μας κάλεσε να πάμε μια μέρα στο κοντινό βουνο στο εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία να κάνουμε δέηση για να στείλει ο Θεός βροχή στην διψασμένη γη.
Έτσι και έγινε.
Συγκεντρωθήκαμε την ορισμένη ημέρα στο προαύλιο της εκκλησίας, γιατί ήταν μικρή και εμείς πολλοί.
Μετά ο ιερέας μας είπε να γονατίσουμε όλοι και άρχισε να διαβάζει τις ευχές.
Όταν τελείωσε σηκωθήκαμε και τότε συνέβη κάτι το εκπληκτικό.
Ενώ μέχρι που άρχισε η τελετή δεν υπήρχε ούτε ένα συννεφάκι στόν ουρανό, όταν τελείωσε, μέσα σε πέντε λεπτά ο ουρανός έγινε κατάμαυρος και οι πρώτες χοντρές σταγόνες έπεσαν πάνω μας.
Να μην τα πολυλογώ τελικά έγινε Κατακλυσμός !!!
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, ήλθαν και άλλες ξηρασίες, έγιναν και άλλες λιτανείες αλλά τα αποτελέσματα τους μηδαμινά.
Κάποια μέρα ρώτησα ένα απλοϊκό και σοφό γεροντάκι να μου πει την γνώμη του γιατί συμβαίνει αυτό, και μου απάντησε...
+++++++++++++++++++++++++
«Σήμερα παιδί μου οι παπάδες δεν πηγαίνουν στόν Άι-Λιά, αν πρώτα δεν μαζέψουν πολλές, «λειτουργιές» και ονόματα για μνημόνευση. Δεν συμφέρει για τόσο κόπο που κάνουν»… λένε”.
Και ο δικός μου λογισμός μου λέει μήπως και ο ίδιος ο κόσμος που ακολουθεί εκεί, ξέρει γιατί πηγαίνει ; όχι βέβαια για εκδρομή!
Αλλά το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Γι’ αυτό φτάσαμε σήμερα εδώ πού φτάσαμε, σε αυτή την κατάσταση...
Επειδή κόψαμε τις γέφυρες επικοινωνίας με τον Θεό, αλλά και μεταξύ μας.
2) Πότε θα ξυπνήσουμε; Τα όνειρα τελειώνουν κάποτε…
Θέλω τώρα να σας διηγηθώ ένα όνειρο που είδα πριν πολλά χρόνια όταν ήμουν παιδί με καθαρή ψυχή.
Είδα ότι βρέθηκα σε μια πολύ μεγάλη αίθουσα γεμάτη με ένα αμέτρητο πλήθος κόσμου.
Υπήρχε εκεί μια τρομερή φασαρία.
Φώναζαν μεταξύ τους, ακούγονταν βρισιές, τραγούδια, γέλια και έκαναν άπρεπες χειρονομίες...
Όλο αυτό το πλήθος σπρωγμένο προχωρούσε προς την μια άκρη της αίθουσας όπου υπήρχε μια μεγάλη σκοτεινή τρύπα - χοάνη στην οποία έπεφταν σαν σορός μέσα και χάνονταν…( Κόλαση )
Δεξιά και αριστερά αυτής της τρύπας στέκονταν δυο όντα φοβερά, μαύρα και χαρούμενα.( δαίμονες)
Η αίθουσα αυτή ήταν πάντα γεμάτη.
Σε μια άλλη γωνία της αίθουσας υπήρχε μια ξύλινη στριφτή σκάλα που οδηγούσε στον απάνω όροφο.
Εκεί όμως δεν πλησίαζε κανείς απο το πλήθος, ούτε ανέβαινε κάποιος…
Στην βάση της σκάλας αυτής στέκονταν δύο λευκοφορεμένοι νέοι ( προφανώς Άγγελοι ) με χαμηλωμένα και λυπημένα πρόσωπα.
( σσ. οί περισσότεροι βλέπανε προφανώς από μόνοι τους ότι δεν άξιζαν για τον Παράδεισο τών Αγγέλων και πηγαίνανε από μόνοι τους και πέφτανε στήν τρύπα της Κολάσεως...Φρικτόν !)
Τότε ξύπνησα.
ΞΥΠΝΗΣΑ ΟΜΩΣ;
Ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή κεφ. ΙΓ΄11 μάς μιλάει γι΄αυτό το "ξύπνημα" πού δυστυχώς πολύ λίγοι έχουμε:
«…εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ
ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ
ἡμέρα ἤγγικεν.
Αποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα
τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ
κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ…»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου